Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2015 (Cor Swanenberg)

Geel, wit èn gruun

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 17 -2015

CorSkl2Onzen hof is nou op z’n moist. De prùim, kèrs èn peer zùrge vur schón witte wolken. Toch zulle we nie veul fruit kreijge, schat ik, want d’r zen dees jaor hòst gin bieje te zien... Opvallend veijne wij ’t dè d’r in ’t vurjaor zóveul blomme bloeien in ’t geel en wit. In april krioel ’t van de pèirdeblomme èn ’t kólzaod: gaauwgeel wolke kleure de dijke èn de slótkante. De polle fluitekrùid stòn op springe en overal piepe de witte knùpkes van mèijzoentjes tussen ’t gruun èn dè zen dan enkel mar de bòjembloeiers. De wilden houtbloei is begonne mi de sleedórre, mar nou komme de krintebumkes èn kestane èn d’n brem begint irdaags òn z’ne pronk. Bekant allemòl wit èn geel… Mar ès’t nie gaauw beeter wordt, za’k ’r deeze keer nie veul af zien, want ik zé me de leste week toch beroerd. Ge wit dè’k vurrige week ’n klèts gevangen heb. Nou wier ik bang dè’t meer waar ès ’n verkoudhèid. Mi momènte zwitte-n- ik m’n èige kapot èn efkes lòtter zaat ik te bibbere van de kaauw. ‘Kórts’ riep ons Bèt, ‘nor d’n dokter, want daor deugt niks af!’ Ja, zé lupt gaauw nor die medicijnmanne, mar ik ben daor nie zó happig op. Die vraoge wè gé denkt dè ge mankeert, zitte-n aachter d’re kompjoeter te goegele, komme mi ’n resèpt èn ’n reekening èn daor moete’t mar mi doen. Van al die artse in onzen aauwe praktijk kende gin hond mer èn ge moet mar afwaachte wie ge toegeweeze kregt. Nee, vur men hoefde ik nie nor d’n arts. Mar umdè’t gammel gevuul daag vortduurde, gaaf ik ons Bèt teléste mar d’re zin èn fietste proestend en blaffend nor d’n huisarts. Ge zet nog nie hèndig alleen ès ge in de waachtkamer van d’n dokter zit. D’r zaat deeze keer veul vrouwvolk èn die wiesse mee te mèlde dè de afsprake wijd ùitliepe. D’r waar innen dokter weggeroepe vur ’n spoedgeval… Dè ha ik nou wir. Komde ok unne keer bé d’n dokter. Ha’k mar nie nor ons vrouw geluisterd… Mar van d’n andere kant ha’k eigelek ok ted zat, makte-n-ik m’n èige wijs. Worrum zó’k m’n èige nog op gòn zitte stange.
Nò ’n half uur wier m’ne naam afgeroepe dur ’n jong ding dè’k nog noit gezien ha. Ik docht dè’t een of aander verpleegsterke waar, mar nee, zé waar d’n dokter èiges! Ze waar vriendelek èn zaag op d’r scherm dè’k al ’n hil historie aachter de rug ha. Wè de klachte ware. Dur ’n schurende hoestbùi heen probeerde ik m’n klachte te verwoorde. Ik moes m’n bovelijf mar ’s bloot make. Ikke òn de gang èn dè waar gin klèinighèid, want de ons ha smèires nog geroepe: ‘Pakt oew èige goewd in!’ Ze ha unnen ekstra borsok klaor geleed èn ’n dikke trùi èn ok nog gezeed: ‘Ge zult toch zeeker nie zó gèk zen dè ge mi de fiets gòt. Vat nou de wage!?’
Ik waar mi de fiets èn nou moes ik alle ballast af zien te goie. Dè ha efkes in, mar de dokterès ha hillemòl gin hòst. Toen ik m’n èige van boven afgepèld ha, begos ze over hil m’n lijf te kloppe èn te luistere èn ik moes zuchte. Nou kan ik dè leste vort heel goewd, dus dè waar wèl te doen. Toen ze alle kante gehad ha, zin ze, dè ze docht òn ’n longontsteeking èn dè’k ’n recèpt meekreeg vur ’n kuur die’k òlling af moes make. Ik waar daormi ’n week onder de panne.
Thuis vertelde-n-ik van m’n ervaring èn ons Bèt begos mee te lamenteere: ‘Longontsteeking! Jonge, kekt daor toch mi ùit; dè’s kèijgevorlek èn ze noemde mee drie minse die daoròn pas doodgegaon ware. ‘Nou moete nie al te optimisties worre, gé,’ greens ik trug. ‘Òn men longontsteeking is nog noit gin man gestùrve…!’ De ons keek bedénkelek menne kant op èn gonk in de geut òn de slag um vur men unne groote beeker citroenkwast mi hónning te make. ‘Dees moet ons mènneke mooi nor binne zien te kreijge,’ fleemde ze ‘èn vandaag nie nor buite.’ ‘Ja, daor zal d’n hond bleij mi zen,’ próttesteerde-n-ik. ‘Èn de zon schent z’n best!’ ‘Ja, dè’s nou krèk zó verraderlek; de zon schent, mar de wend deugt himmòl nie!’ ‘Ik doe wèl unnen dikke jas òn...’ ‘Ge het gin spier verstand ès ge nou nog nie geraoie wilt zen..,’ vlamde ze trug.
Èn over gin spier verstand gesproke… Daor gonk de tillefoon; Tien òn de lijn! Hij ha al geheurd dè’k in de lappemaand zaat; ’t waren ok alt dezèlfde slappelinge èn meer van dieje lulpraot. ’t Din men innins denke òn al die tillevizieprogramma’s mi van die affekaote die alt vur d’r èige prochie komme preeke. Die luistere noit èn hebbe veulsteveul praatjes, gèld èn zèndtijd. Bé’t zien èn heure van die lùi kreijge wij vort verveelende jeuk èn worre wij gruun van èrgernis.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard