Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2015 (Cor Swanenberg)

Kreeftegang

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 14 -2015

CorSkl2Van de week viel Tien hier wir op de klep mi ’n bericht worvan ik op moes keijke: ‘Ons buurmèiske is zó sexy…!’ riep ie, ‘ès zé bé-j-ons de straot op gi, dan begint de boveleiding van de Hógspanning tot D’n Dunge toe te gloeie!’ Ja, daor wier ons vrouw nog wèl stil van. Hoewèl.., ze begos mee òn ’n èige verhaaltje over ’n mènneke dè onder Skeijndel òn ’n boerke gevraogd ha nor de weg nor Olland. ‘Oo,’ waar ’t antwoord, ‘dè’s hèndig zat; ge gòt hier dalek rèchtdeur over de kruising èn dan doede linksaf de grond in…!’ Ik snapte d’n overgang eigelek nie, mar Ant hukte vlot in: ‘Hij gif hog op van dè buurmèiske mar mi moeiers is ’t wèl minder… Die hi pas de blaos moete laote lichte…!’ ‘Èn hier Hannus dan,’ sloot ons beeter helft mee òn, ‘Hannus hi ’n neij vriendin. Hij hi ze via Marktplaats geleu’k.’ ‘Marktplaats!?’ vroeg Tien, ‘via internet zulde toch zeeker bedoele…!’ De ons reageerde nie, want die ken ’t verschil nog ginnins umdè ze tot de digibeetgaanze bleft heure. ‘Nou zal ’t mi ons kerk nog harder aachterùitgòn,’ zuchtte de ons innins. Wij waachtten op heur treurig vervolg. ‘Pestoor Pulles is nou ok nog mi pesjoen gegaon!’ ‘Mag ie! Hij is drieènneegentig!’ brocht ik d’r teegenin.
Ès ’t vurjaor wordt, kreg ons Bèt ’t op d’r heupe. Nie dè ze òn de schónmaak gi, hoor. Nee, dè hi ze vort aachter d’r gelaote. Ze wil d’r ’n por daag ùit! Èzzof ze noit nerres kùmt. Ze pluist alle kranten nao èn knipt ònbiedingen ùit worrin zówè vur niks overnaachtinge mi ontbijt èn dinee òngebòje worre. D’r komme steeds meer luukse hotèls die daoròn mee doen. Ik maag nie mee, want dan is ze d’r nog nie ècht ùit… Ja, veul verstand hi ze nie, wánne. Ze vreugt Ante mee. Nou dinne dees twee pas mi d’n trein nor Scheeveninge, ieders mi unne groote koffer èzzof ze mònde weg zón bleijve. Ik zeg ’r niks af, want ze doen toch krèk wè ze geteijd zen èn ze zuuken ’t zèlf mar ùit.
’t Hotèl waar nog schónder dan ze gedocht han èn saoves dinne de dames mi al d’r goei dingen òn nor de eetzaol. ‘Wènne kwak dèftighèid,’ ha de ons mee geglorieerd, ‘kekt toch ’s nor dè plefon hier; klaor schildereije… Wè hengt hier veul bloot vrouwvolk òn de zulder! Mar goewd dè we dè maansvolk van ons thuisgelaoten hebbe…!’
D’n oober waar ’n jong mènneke. Hij zin zachjes dè-t-ie hier vandaag d’n uursten dag werkte èn dè-t-ie van plan waar gruuwelek z’n best te doen. Hij brocht de menukaart èn of de dames al iets wón drinke? De vròllie keeke natuurlek nie op unne prèij èn bestelde mar ’s ’n goei fles wijn. Ze begosse onderweijl ok mar mee wè lèkkers op de kaart ùit te zuke.
kreeft‘Mar,’ riep Ant, ‘nie te geleuve; d’r sti zeekreeft èn dè’s nie zó duur ès ik verwaachtte!’
‘Dan vatte wij dè toch!’ besloot ons Bèt mee, ‘want dè he’k nog noit gepruufd, dè’k weet.” De wijn waar d’r zoo. Mar de twee kirres kreeft duurde lang èn vol nijschierrighèid zate ze ’t af te waachte.
Eindelek, daor kwaamp d’n oober òn mi ’n groote schaal onder unne zilveren deksel. Ge kost zien dè-t-ie ’t nog nie gewend waar mi zón bezwèij te loope. Hij zette bé de dames de schaal vur d’r neus èn lichtte toen d’n deksel op. ’n Heel schón kreeft keek hullie òn mi klèin eugskes. D’n oober wó ze nètjes op ’n burd te gòn legge. Mar wè waar dè nou! De kreeft kwaam tot leeve; ze kroep van ’t burd af èn begos schuins aachterùit weg te loope! Ze viel bé Ante op d’re slip èn die kwèkte de òlling tènt bé mekare…Wè waar ’t geval!? De jongen oober wier mi geplaog op de proef gesteld. ’t Keukevolk ha hum wijsgemakt dè de kreeft al gekókt waar…
De vròllie waren òlling van slag èn kosse d’r niks mi laache. Ant vloog op van d’re stoewl èn ha gin kreeft mer nóddig. Ze liep mi unnen beuze kop van toffel. ‘Doe vur ons kommende keer mar iets wè dood is,’ greens ze teegen ’t verbouwereerd ooberke terwijl ze wegkrùide. Ons Bèt din ze aachternao. Ze liepe d’n boulevaar op èn toen ze daor wè ùitgewèijd èn gekalmeerd ware, hen ze ieder ’n frietje besteld òn de petatkraom. Ze zage de leste zon in de zee zakke èn stelde vaast dè de bediening in sommegte duur hotèls de kreeftegang op gi. Mar ze zón d’r èige nie laote kiste èn gonge wèl vort erres anders eete. Èn diejen dure wijn die ze besteld han, moes ’t keukevolk zèlf mar opzùipe…. Ès de dames daak thuiskomme, moet hier de groote schónmaak beginne.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard