week 13 -2015

Dè ons Bèt ’n groote fan is van Frank Lammers zulde onderhand wèl weete, want dè hi ze overal rondgebazuind. Ze keek alt al gèire nor de Kracht van Brabant en nor De canon van Lammers èn ze waar overgelukkig toen Frank in Uje tot Knoergoeien Brabander benoemd wier! ‘Dè ze diejen duuzendpoot toch hen kunne strikke!’ krèijde ze dur ’t huis èn ze ha gelijk, want wè kan èn duu dieje mins veul! Um ’s wè te noeme: hij spult filmrolle zówès Gerrit d’n Brock (in de Osse Bènde) en J.J. Kessels in de neije film nor ’t boek van Thomése. Hij zingt d’n invallersrol in de musical over André Hazes; hij duu z’n bódschappe bé de Jumbo…, mar vurral: hij spult d’n hoofdrol in Michiel de Ruyter! Hij is onze beroemdsten admiraal aller tijde!!
In Uje bleek Frank ’n prachtige ònwinst vur de Knoergoei. Hij is gevat, hi goeien humor èn laacht gèire. Dè werkt ònsteekelek. Toen de laureaat op d’n dag van de huldiging ok nog spissjaal nor ons vrouw toekwaamp um heur te begroete èn te kusse, kos ’t hillemòl nie mer kapot. Ze lupt sens dieje knuffel ècht vort mi d’r kùpke in unne raoze wolk èn vertelt dè ze close is mi ’n èchte filmstèr! Ze heeget nou al zó dik gezeed dè’k ’r verveelend af begin te worre. Toen ik heur neutelek liet weete dè’t onderhand mar ’s over moes zen mi dè keinderèchtig gefleem, kètste ze trug: ‘Gij gunt men wir niks, sjeloerse klippel!’
’t Zal oe nie verbaze dè wij ok nor de film moese um Franke te zien schittere ès Bestevaer. Natuurlek moes d’r in Holland op z’n smalst ok nog gepróttesteerd worre. De Ruyter waar volges die raddrèijers unne piraat, unne slavenhandelaar, unne moordenaar… ’t Viel ons aachteraf teege dè Wakker Dier nog nie mi trugwerkende kracht geklaagd ha dè de visse in al die zeeslage zoomar onverdoofd gebombardeerd ware geworre…!
We dinne same mi ons vaaste vriende, Tien èn Ant, die ons vrouw opgekuld èn ùitgenoodigd ha, nor Vèghel nor de overvol Industry Cinema. Gelukkig ha’k ons kartjes tevurre online besteld.
We moesse in ’t begin efkes òn de hèrrie èn de rondspringende splinters wenne, mar de film makte steeds meer indruk. De uurre vloge vurbeij èn ’t verhaal boeide van begin tot èind. ‘Wè zunt dè wij dè vruger zoo nie op school te zien hen gekreege,’ vond ons vrouw, ‘want dan zón we de geschiedenis veul beeter begreepen èn onthaauwe hebbe.’ Daor ha ze wèl gelijk in. Wè’n smerrig pollitiek gekonkel spulde d’r aachter de scherme. ‘Wè’n onrècht vur die jonges van de Witt,’ zuchtte ons vrouw, ‘èn wè gemeen um onze Michiel op zón manier d’n dood in te sture.’
‘D’r ware d’r die ’t op ’t èind nie dreug hiele. Mar wè knap verfilmd!’ oordeelde ik nò afloop. ‘Dè dieje Ruyter al begonne waar mi mariniers èn de Engelse in èige huis ’n pak op d’r kloote dùrfde te gòn geeve!’ zin Ant vol bewondering. ‘Veul zeeslaag,’ bromde Tien. ‘Ja, wè wilde; onze grótste zeehèld,’ mopperde de ons getròje trug. ‘Ik von de film on-Hollands goewd. Prima spulders die heel natuurlek overkomme… Van men mag ie vur d’n Oscar genomineerd worre!’ Ja, ès ’t òn ons vrouw li, wor ’t ’n groot suukses èn dè hope wij irlek gezeed ok.
‘Ik von diejen Atsma èn Derek de Lint ok goewd,’ mènde Ant èn ik wies nie dè dieje Ruyter zón mooi vrouw ha èn zón schón keijnder… Wèl ’n bietje jong bleijvend allemòl, mar toch.’
‘Ze hen ’n goei caast ùitgezocht,” knikte-n-ik. ‘’n Kussekaast,’ zin Tien, ‘’n caast um te kusse!’
‘Dè ben ik mi ùllie ins, mar vergit d’n hoofdrol nie, hé. Dè is èn blef de groote stèr. Dè ze zónne goeie Michiel hen kunne veijne! Hij waar ’t hillemòl zoowès ik m’n èigen ha veurgesteld. Ongeleuflek, dè mooi mènneke van Mierlo! Hij hi nie vur niks al ’n gaauwe kalf gescoord...!’ ‘Hij moet hier konkureere mi ‘Fijftig tinte grijs’,’ mèrkte Tien dreug op. ‘Nou dè kan ie hèndig,’ wies ons vrouw zeeker. ‘Vur die grijstinte ha’k noit nor Vèghel gedaon, want die kleur zie’k thuis meer ès zat èn dè geschift vreijerswèrk is òn ons nie mer besteed.’
Ik zin mar zoo, ik zin mar niks, want ik ha al zat gezeed gehad. ’t Waar ons zó goewd bevalle dè we d’r mar innen op ginge vatte. ‘In gin teije zónne schónne spektakelfilm gezien èn dè nog wèl van èigen bòjem!’glorieerde Tien mi ’n pilske in z’n haand. ‘Hier meugde gerust reklame vur make, want zóiets kùmt zèlde veur.’ Ik waar ’t vur inne keer òlling mi hum ins.

geschreven door: Klaas van Bètte