week 24 -2014

Tien is unne goeie mins, mar hij kan somteds zó lomp ùit d'n hoek komme dè ge oew teen bé mekare nept. We zate pas op 'n terras te geniete mi onzen vierre, toen d'r 'n veulste dik, mar vriendelek diensterke ons konzumpsies brocht. 't Mèidje ha amper d'r kont gekeerd of Tien grinnikte bove z'nen trappist: "Die gif hier zeeker zwemles." Ons Bèt trapte d'r nog in ok èn vroeg: "Hoezoo?" "Nou, umdè ze d'n hillen ted mi zwembèndjes rondlupt."

Tien slùrpte mi voldoening òn z'n Bèls bier èn konstateerde: "Ons Ant zal d'ren dikke kop wèl haauwe." Dè vond ons vrouw nerres op slaon èn greens: "Kekte gé èsteblief nor oew èige." "Nou, ge waart 'r lest toch ok bé, toen d'ren bril spontaan van d're kop afsprong," verweerde-n-ie z'n èige. Dè hij toch nie in de gater hi dè zón opmèrkinge de sfeer nie verhooge, wánne...

Op ons Veluwse fietsreis hi-t-ie, zoowès ge wit, de stoeren bink ùitgehange dur over de durkes van de kleedhokke bé't zwembad te klimme, terwijl ie d'r veul hèndiger onderdeur ha gekunne, mar nou heur ik aachteraf van Ante dè-t-ie sens diejen ted steeds klaagt over unne kaoien èrm. Hi-t-ie daor toch mooi z'n èige geforceerd...! Eigelek nèt goewd. Toen ons Bèt informeerde of ie nog laast ha, liet ie stoer weete dè't niks veurstelde. "'t Zal wèl wir 'n bietje ònstellereij zen," zin ik dùrrum, "ge kent dè; nèt 'n klèin jong; gewoon wè vraogen um ekstra òndacht." "Ja nèt," viel Ant men beij, "ès ie moet biljèrte, hi-t-ie noit nerres laast van."

"Èn diejen dappere moes 't men pas bé't zwemme wir meegeeve: 'Dees dè kunde over 'n por jaor nie mer!' Dè hij dè alle kirres moet mèlde èn dan zèlf gòn zitte zeure over unne zeeren èrm... Mar goewd dè-t-ie dè duu ès wij d'r nie bé zen, de slapjanus!"

"Nou, gullie waart toch mar goewd af, dè-j-ik 'r wir bé waar... Anders zódde wir dik verkeerd zen gereeje!" brocht Tien d'r teegenin. "Bè ja," bromde-n-ik, "daor hedde'm wir mi z'n zógenaamd ingebouwd kompas. Alle kirres zi-t-ie: 'Hier zen we al eer geweest.' Hij hi schenbaar hillemòl nie in de gater dè d'r heel veul huize èn kerke zen die op mekare leijke." "Nou hij hi toch dik wèl 'n goei richtingsgevuul," brocht Ant d'r onverwaachs teegenin. "Zegt dè nou toch nie," mopperde ons vrouw, "hij hi alted enkelt 'n goei kroegegevuul..."

"Goei richtingsgevuul...!? Toen we daor van Hoenderloo trugkwame, witte dè nog...? Toen zin ie: 'Dalek moete we hier links èn dan wir links èn dan zitte we al op de weg nor ons hotèl!' Èn we waar 't geval in Beekbèrge moesse we rèchs èn nog unne keer rèchs! Krèk andersum. Dè ingebouwd kompas van hum waar denkelek 'n bietje van slag gerakt..."

Mar 't moet ok gezeed dè-t-ie lichelek goei zin hi èn d'r op ùit is um schik te hebbe. Hij hi ok gevuul vur humor èn dè's mooi meegenomme èn zoo af èn toe hi-t-ie wèl goeie smaak... Hij vertelde van de week dè-t-ie bekant alle dialektfestivals in Lieshout meegemaakt ha en dè-t-ie dè ivvenement vur gin goud zó wille misse. Dùrrum waar d'n datum van 8 juni al mi dikke letters in hulliejen agenda gekomme. Hij ha zón schón herinneringen òn die bezunder daag. Lieshout gaaf alted 'n prachtig overzicht òn Brabantse artieste die mi dialekt begaon ware èn kwamen optreeje. Hij ha de gloriedaag van Ad de Laot, Arie van Rozendaal, Nol van Roessel èn Willem Iven nog meegemakt! Toen ware d'r nog nie zóveul zangers, mar vandaag d'n dag kwame d'r wèl vort firteg verschillende d'r beste bintje veurzette. Èn in alle tien vurgònde kirres waar 't weer mar inne keer zó slècht geweest dè alles nor binne ha gemoete. D'r zó nou op Uurste Pinksterdag ok wèl ekstra zeegen op ruste... D'r kwamen alt duuzende bezoekers op af èn dè waar gin wonder, want alle veurstellinge ware gratis.

"Witte wè Lieshout zó bezunder makt," besloot Tien z'ne promo, "ge kunt daor zó lèkker mi 'nen trappist buite gòn zitte luistere nor de schónste liedjes èn verhalen in ons èige taol!" "Ja," schaoterde Ant d'r aachteròn, "hij duu alt unnen hoop neij stof op! Dik kupt ie nog 'n ceedeeke of 'n buukske, ok nog..." Daor kos Ant wèl 's gelijk in hebbe, want ik heb 'm 'r al verscheije kirres op betrapt dè-t-ie dinger van men deurvertelt èzzof ie ze èiges ùitgevonden hi. Lest makte-n-ie 't nog zó gortig dè-t-ie 'n mùpke van men onder zenne naam toestuurde vur op de neije kalènder...! De klippel.

geschreven door: Klaas van Bètte