week 8 -2014

Ons Bèt heeget nou wèl zó bont gemakt dè'k heur nerres mer mi insmeer. Ze ha geleeze dè'k geschreeven ha dè'k nou mi de lesten ollie vur heur in de weer waar èn wè duu madam!? Gi ze nor d'n drogist um neij spul te haole, want d'n bòjem van 't masseergrèij waar thuis in zicht. Kùmt ze hier òn mi 'n groote fles Silicium. Ze hi d'r èige wir iets òn laote praote. "Bio-actief, kèijgoewd vur alle gevrichte," ha de mins òn de toonbank gezeed èn de ons geleuft dè aachtermekare. "Drie kirres per dag een olliemaot," dè ware de woorde wormi ze de fles op toffel parkeerde. Ik waar d'r niks bleij mi. Ze gonk mee nor de badkamer èn kwaamp efkes nòdderhand in Eva's kostuum op d'n divan ligge. Of ik ze mar wir wó insmeere... Ik begos mi flinke teegezin òn 't karwèij èn vond de neijen ollie hillemòl gin suukses; hij plèkte gruuwelek èn waar mee te stroef um ùit te vreijve. Ik din nor de geut èn keek 's op de doos wor de fles ùitkwaam èn jawèl, daor ston duidelek te leeze: 'Drinkbare oplossing'! "Dieje rommel is hillemòl nie um te smeere; die moete innimme, Drika," riep ik sjegrennig. De ons din schaopèchtig nor aachtere èn begos rap te doesje. "Zoo, van dè gesèmmel mi diejen ollie ben ik af," docht ik tevreeje. Sens slikt de ons alle daag drie kirres 'n maotbeekerke msm glucosamine èn ze mènt dè't hèlpt. Daor ben ik wèl heel bleij mi èn ik wó dè ze ok iets han vur men, want ik blaf de leste daag alles bé mekare. Ik heb 't wèl zó op m'nen borsok gekreege dè'k d'n hille naacht gin oog dicht doe van de kriebelhoest. Èn ès ik dè heb, dan hi de ons daor ok laast af. Die wordt heel sikkeneurig ès ze nie goewd slaope kan. Ik heb al vanalles geprobeerd; van die heete gruun snuupkes, van diejen abdeijstroop èn citroenkwast mi hónning... Mar ik lig d'n òllinge naacht te blaffe, te zweete, te drèije èn te drùlle. Ik kleej m'n èige teege de kaauw mi wintertrùie, dikke jasse èn dasse, ok al is't buite himmòl gin winter. Ik heb ok d'n borrel al geprobeerd, mar 't hèlpt ammòl gin moer. Ik slaop nou mar vort beneejen op de bank, dan haauw ik ons vrouw teminste nie ùit d'ren droom. Nou waar 't hier van de week toch al wèl zoo, dè'k efkes dik òngekleejd ùit de wend èn in de zon heb gezeete èn dè waar zó schón! De uurste krokuskes stonne al mee mi d're vruugsten bloei te glorieere èn wor ze vandòn komme, wit gin man, mar d'r waren al biejkes èn vliegskes die op de blom afkwame! 't Is nog wèl èrg vruug èn d'r kan nog vanalles gebeure, mar ès ge zoo de zon vort vuult, kunde toch hòst nie mer in de winter geleuve èn verkoud bleijve...

't Is nie alleen hier te doen mi lijflek ongemak. Tien èn Ant hen we hier al 'n week nie mer gezien. Ant vertelde òn de tillefoon dè hulliejen Tien nog steeds in de kreukels zaat èn nou waar d'r nog griep bégekomme èn zen voetbalclub ha al wir verlorre. "Ès ie zó slècht teege z'n verlies kan, dan zegt 'm mar dè-t-ie ok gin seizoenkaart vur PSV hoeft te bestelle," zin ik 'n bietje streijlek. "Dè waar ie toch al nie mer van plan," riep Ant trug èn toen begos ze innins over fietsplanne. "Ès 't weer zoo deur gi, dan kreijge we 'n vruug vurjaor èn dan doen we d'r ok al gaauwèchtig unne keer ùit! D'r zen al veul ònbiedinge van 'Efkes weg' èn ès we dan gevierre d'r tussenùit kunne, dan is dè gemaauw hier zoo over." Ik begreep wèl dè Tien nie in de buurt van de tillefoon zaat, want Ant waar nogal openhartig. "Ik wor irlek gezeed zoo zuutjesòn wèl doodziek van dè gezeur alle daag èn ja, 't is natuurlek ok heel verveelend allemòl èn ge het nerres um gevraogd, mar ès ge de wirreld 'n bietje pozitief kunt bekeijke, makte 't vur alleman wèl veul gemèkkeleker. Ok vur oew èige." Ik kos 't enkelt mar ruurend ins zen mi de vriendin van ons vrouw. "Ik kan oe vandaag nie deurverbinde mi 't hoofdkantoor," zin ik, "want de ons is wir op rèl. Mar zegt teegen oewe mins, dè't ted wordt dè ge wir 's dist op in komt, want ons Bèt is bang dè ze nou af gi valle." "Hoezoo?" wó Vorstenbosch weete. "Ja, nou d'r nie mi ùllie gekoffied kan worre, kreg de ons ok 'n por kuukskes èn misschien wèl 'n gebakje minder ès in aander weeke... Mar ik zie ze d'r goewd vur òn dè ze de schaoi gaauw erres anders inhòlt, ès ik 'r nie beij ben... Ze kan nou goewd wir erres òn unne sjekladenbol zitte!"" "Ja, dè zó zoo mar kunne," grinnikte Ant trug.

cgeschreven door: Klaas van Bètte