Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2014 (Cor Swanenberg)

Pullekes

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 15 -2014

CorSkl2Ès d’r minse denke dè pullekes ’t verklèinwoord is van Pulles, dan hen ze ’t mis. Pullekes is ons woord vur ‘paaltjes’. Èn dè bedoelt dan nie de schreijver Piet Paaltjes, mar gewoon de klèin ùitgevalle peul. Ik moet bé pullekes alted denken òn Bèrtjes. Hij waar de geminteveurwerker van onze jongen ted! In de fijftiger jorre waar ie d’n opzichter bé d’n ònleg van ’t uurste plantsoentje in ons aauw geminte. Bèrtje waar z’n èige bewust van z’n belangrijke taak èn hij nie alleen, want d’n bùrgemister èiges kwaamp vurraf bekeijke hoe de zake d’r veur stonne. Bèrtje waar mi die belangstelling wèl ingenomme èn lèijde mi bravoer d’n bùrger rond dur z’n projekt. “Èn dan ha-j-ik zoo gedocht, bùrgemister,” zin Bèrtje mi breej gebaar, “hier ’ne paal, daor unne paol èn gienswijd ok nog ’n pulleke!” Of d’n bùrger begreep we Bèrtje bedoelde, is nie bekend, mar dè’t ’m mooi ùitgedùid waar, is zeeker. Vurgende week moes ik wir òn dè onvergeetelek veurval mi onze vruugere gemintenopzichter denke èn dè kwaamp dur ’n verveelend ongeluk. ’t Is zoo dè d’r in ons geminte op de ongelukkigste plòtse, midden op smaol fietspèdjes van die smerrige rotpullekes opduike. Van die verrèkte rotdinger komde ok teegen ès ge ’t prachtig fietspad van de Dungeske ringdijkskes afreijt! Jorre trug hen wij ’t al meegemakt dè Rietje dur zón onverwaacht onding van d’n dijk af rakte èn ’n duikeling in de dorres bove de sloot makte. ’t Is namelek zoo dè de miste minse hier vur d’r plezier fietse èn van de natuur geniete. Mar ès ge dan dicht aachter mekare reijt, z’n best buurt èn ok nog ‘aach’ èn ‘oo’ roept bé d’n bloei van vanalles èn nog wè, dan kan ’t wèl ’s gebeure dè oewe vurganger vergit oe te waarschouwe vur de onverwaachte obstakels midden op oewe pad. Dik stòn die rooi ondinger ok nog krèk in de schaduw èn ziede ze amper èn te laot.

Ik waar mi die mooi daag midden in mèrt smèires al besteld op de Poeling um te pozeere vur de portrètschilders van de groep van Henke. Dè waar ’n plezierige veijfkoppige ploeg mi kundig volk die wón probeere men te vereeuwige. Ik ha d’r ’n bietje speijt af dè’k krèk nor de kapper waar geweest, want ik zaag ’r nou innins zó gecivilizeerd ùit, volges ons Bèt, dè ze men bekant nie mer trugkende… Lambère ha z’n wèrk zó goewd gedaon dè’k innins ’n stuk jonger oogde…! “Vur portrètte moete eigelek nie al te knap zen,” wies ons beeter helft, “markante trekken geeve de beste rizzultate…” “Dan zal ’t mi zónne knappe vent ès ik niks worre…” Ik waar daags tevurre pas dur Henke besteld èn zódoende eigelek onverhoopt steevig gekortwiekt. Op ’t atelier op de Poeling waar ’t gemoedelek van sfeer. Ik wier dur drie vrouwe èn twee manne bekeeke èn ùitgeteekend of –geschilderd. D’r wier serieus gewerkt. In de koffiepauze kosse we z’n best bébuurte èn d’r kwame alterande weeteswaardigheede op de proppe. D’n Dunge, Orschot, ’t Wild, Rósmòlle èn Ballekum passeerden de revue. Dur de gezellighèid vloog de ted. Um twèilef uurre din ik mitterhòst trug over de dijkskes, want ons Bèt èn ik moesse smiddes oppaasse op de jong van ons Mrietje. Dè is ons vaaste opdracht op woenzeg èn dè doen we gèire.

Halverweege de weg trug ston d’r volk op de fietspad èn och jee, d’r laag ’n vrouwke te kèrme van de peijn. Ze waar op zón verrèkkes pulleke geknald èn klaagde dè d’re rug zó zeer din. D’re mins ston mi z’n mobieltje in de haand èn vroeg òn men: “Wè is hier ’t adrès?” “Wij noeme dees ’t ringdijkske, mar wè offisjeel de naam is, weet ik ok nie. Ik heb daor nèt unne mins zien loope mi ’n hundje, misschien dè die ’t wit. Ik fietste trug èn d’n hondemins zin: “Beekweg.” Ik trug nor ’t ongeluk èn de naam durgegeeve. “Beekweg in D’n Dunge besti nie, zi ’t ziekenhuis,” zuchtte d’n bèller teleurgesteld. “Bè potdomme.” Ik wè wijer d’n bewónde wirreld ingefietst èn daor ston ‘Beemdweg’. Binnendeur trug nor de ongelukkige fietsers ston ‘Hooidonksen dijk’. Nou moes ’t vur de ziekewage te veijne zen. Ik moes wijer, want de keijnder stonne dalek op school te waachte èn ons Bèt zógget wèinig telle ès ik te laot kwaamp. Toen ik vur ons vrouw verhòlde van m’n ervaring, zuchtte de ons: “wir die verrèkte rotpullekes…, ze moesse d’n ùitvender daorvan d’rmi op z’n mieter slaon…! Hoe is ’t nou mi dè vrouwke?” Ik wies ’t nie.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard