week 19 -2014

Ònsluitend op de vurgende week zate we nog in Parijs, op Montmartre. We han 'n uurke vreij èn nou we toch mi onzen vierre ware, kosse we wèl efkes in zó'n kafeeke 'n bèkske gòn vatte.

Ons Bèt bestelde 'café' òn d'n oober en 't viel Tiene mee dè we koffie kreege. Ja, Tien kent niks van Frans ès 't Weesgegroetje dè-t-ie oit bé de nonne van buite geleerd hi..: "ainsi soit il...!"

Bé schòn weer èn zwarte koffie zate we lèkker in de zon. "We hen unne goeien dag ùitgezocht," zin Ant mi d'r mummelmundje. "'t Is mar goewd dè we durgebeete hebbe mi ons reis..." "Ja, dè zódde gé nou zonder oew taand nie mer kunne," riep Tien streijlek.

Ons Bèt vond ok dè we goewd gekoze han mi ons reis. "Èn witte wè zó plezierrig is? Hier kent oe gin man; 't gif dus niks al hedde gin taand in," stelde Ant d'r èige gerust.

't Waar goewd bedoeld, mar Tien keek toch mar eevenaf nò dieje praot. "Ja," zin Ant, "dè ze oe nie kenne èn nie verstaon, kan ok z'n vurdeele hebbe. Kunne we 's lèkker gòn zitte roddele! Kik, diejen aauwen bliekerd òn die toffel hierneeve mi dè jong ding. Dè's nou ècht Frans, hé. Dè's beslist zónnen aauwen bok die d'r 'n jong blaojke op nao haauwt. Moete ze 's zien zitte. Hij kan d'r nog bekant nie afbleijve. Dè zó'n jong durske daor toch in trapt. Mi zónnen aftandse knoeperd zitte toch gewoon vur schut. Ik wó'm nog nie al ha-t-ie unne gaauwe!"

"Prót toch nie zó hard... Èn wè die minse doen, moete ze toch èiges weete," mopperde-n-ik trug.

"Hedde niks mer te eete?" vroeg Tien. "Nee, jonge, alles is onderweeges al opgegaon."

"Dan zó'k hier wèl wè wille bestelle. Kekt 's op de kaart."

Ant viet de kaart van toffel en bekeek ze 's goewd. "Hier kan ik nie veul wijs ùit. Mar ès ge iets wilt, dan weijsde toch gewoon iets òn op dees kaart. Dè zal ammel wèl te eete zen..."

"Ès gij dè dan 's mooi vur men dint," riep Tien hongerig.

Ant wenkte de garçon en wees iets òn. D'n oober keek èn laas: "Cuisses de grenouille." "Quatre?" vroeg ie èn Ant knikte. "Èn café!" kwèkte ze'm ok nog gaauw nao.

De bestelling kwaamp. Vier koffie èn vier burdjes mi 'n por stukskes bleek vlis d'rop. "Kiep," zin Tien èn we begosse te eete. "Nee, kiep smakt zoo nie," zin ons Bèt. "Veul tèijer ès kiep," knaauwde Ant zonder taand. Tien zin niks, mar vond 't veulste wèinig vur unne leege maag.

D'n aauwen heer èn 't jong durske òn de toffel neeven ons stonnen op.

"Oo, gullie waart mi z'n vierren ok 's in Parijs," zin de mins. Ant verschoot. "Ik zin hier nèt teege m'n dochter dè 't alt zó plezierrig is oew èige taol wir 's te heure. Wij zitte nou al 'n por jaor in Frankrijk, mar we kommen orspronkelek van Heezik, ziede... Ik wens oe nog veul schik en lót de kikkerbillekes nie kaauw worre...!"

't Mèidje hukte d'ren èrm in èn stapte vriendelek laachend aachter d'r vòdder òn.

Efkes zate we mi onzen vierre gruuwelek bedonderd te keijke. "Wor zó hier de plee zen?" moes Ant innins weete. Tien zaat te blieken ès unne lijkbidder èn slikte krèk 't leste stukske vlis deur. Hij goide z'n servèt in z'n burd en kiek vernietigend nor Ante. "Gij kent ok niks van Frans èn dan moete ok nog mi oewe stomme roddel vur d'n dag komme!" snaauwde n ie. Ant zaat mi 'ne mond vol spreekwoordeleke taand te zweijge.

We liete de koffie èn de kikkerbillekes wijer mar staon, betòlden èn gonge gaauw nor de bus trug. Ant begos bé't opstaon ok nog nor d'r tas te zuuke, de gaans. "Mins, die hedde toch al weg laote haole," gromde Tien. "Oe ja," zuchtte Ant èn schudde d'r kùpke.

We reeje nog efkes mi de hil troep nor d'n Arc de Triomphe èn de Tuillerieje èn daormi han we onzen ted in de groote Franse stad al gehad.

't Waar halve naacht toen wèllie bé de Rooie Leuw ùit de bus stùlperde.

"Ze kreijge men mi gin zeuve pèird mir nor Parijs..., èn ès die vròllie nog 's iets weete, gòn ze mar vort mooi alleen," greens Tien. "Ik gò vurloopig nie mer nor Heezik," smiespelde Ant, "ik schaam m'n èige kapot." "Daor zit anders wèl unnen heele goeie taandtechnieker, he'k ge-heurd," mènde ons Bèt, "die zal dieje geëmigreerde mins mi z'n dochter misschien wèl kenne. Kunde mooi de groete doen..." Ons Franse reis waar kort, mar zal 'nen bleijvenden indruk aachterlaote.

geschreven door: Klaas van Bètte