Auteur: Ed Hupkens  Met dank aan de Werkgroep Toponymie, Kring Vrienden van 's-Hertogenbosch

Dichtgespijkerde woningen aan de Maastrichtseweg, bestemd voor de sloop en nieuwbouw. Anno 2013. Foto: Josephine Peren

Een vroeg voorbeeld van gemeentelijk initiatief zijn de woningen Maastrichtseweg 25-33. Het zijn tweelaags beneden- en bovenwoningen met mansardedak, ook wel Franse kap genoemd (dakvorm met gebroken, naar buiten geknikte vlakken). De bakstenen muren zijn wit gepleisterd. Het woonblok is gebouwd in 1921, in 1980 gerenoveerd, inmiddels gesloopt voor nieuwbouw. Een ander vroeg voorbeeld van gemeentewerken betreft Maastrichtseweg 34-57. Het zijn tweelaags beneden- en bovenwoningen, eenvoudig gedetailleerd met een sterk horizontale lijn. Ze zijn in betonstenen uitgevoerd met bakstenen, risalerende (vooruitspringende) voorgevels. Gemetseld ajourwerk (decoratie met openingen) boven portiek met trappenhuis. Samengestelde stolpramen, met deels nog originele roedeverdeling. Aan de achterzijde is een uitbouw, waarin de keuken en het toilet zijn ondergebracht. Hier zijn de oorspronkelijke betonblokken nog zichtbaar. Dit woonblok is gerealiseerd in 1922 door bouwbedrijf Bredero uit Utrecht, vergeleken met latere betonwoningen maakt het een zeer traditionele indruk. Op 28 oktober 2008 heeft het college dit woningcomplex op grond van de Monumentenverordening 2002 aangewezen als gemeentelijk monument. Een voorbeeld van particuliere woningbouw zijn de panden aan de Maastrichtseweg met de nummers 18 t/m 18m. Ze zijn gebouwd rond 1930 door een sigarenfabrikant, die zelf op nummer 18e heeft gewoond. Er bestond in die tijd een duidelijk standenverschil, de Maastrichtseweg had meer status. ’s-Hertogenbosch kent trouwens een Maastrichtsepad: de nieuwe ontsluitingsweg naar de Oosterplas kreeg die naam op 6 oktober 2006.