Het Raamstraatje gezien in de richting van de Oude Dieze. Anno 1960. Foto: SA nr. 0038162

‘s-Hertogenbosch had in de middeleeuwen een bloeiende lakenindustrie. Laken in de betekenis van wollen stoffen voor vooral het maken van kleding, en niet bedden- of tafellaken. Er zijn verscheidene straten en stegen die naar die Bossche wolnijverheid verwijzen. Een ervan is het Raamstraatje, een smalle steeg die loopt tussen de huizen nummer 7 en 9 van de Oude Dieze. Het Raamstraatje stond ook bekend als Ramenstraatje, Ramerstraatje en In den Ramen. Heel vroeger was de naam van het steegje Het Spijkerboorgangske, naar een huis ‘De Spijkerboor’ op de hoek. De naam Raamstraatje herinnert aan de ramen, houten stellages waarop de wollen lappen gespannen werden. Bijvoorbeeld om ze na het ‘vollen’, waarbij de stoffen gekrompen waren, weer wat op te rekken. Of om ze te laten drogen na het verven. Vollen was een handeling die na het weven van de wol moest plaatsvinden. Het doel van het vollen van de wol was om de stof dichter en sterker te maken door vervilting, voller dus. Er hangt, zoals in wel meer Bossche stegen, geen straatnaambordje. Het is namelijk in particulier bezit. Het steegje is tegenwoordig met een eenvoudig ijzeren hek afgesloten. In de middeleeuwen heeft het steegje lange tijd als verbinding gediend tussen de Oude Dieze en de Zuidwal, via een bruggetje over de Binnendieze (de Verwersstroom). Het Raamstraatje is nu een doodlopende steeg, uitkomend op afgesloten poorten naar twee erven. Wellicht is het mogelijk om via trapjes en een bruggetje weer een verbinding te realiseren naar de Zuidwal. Toekomstmuziek?