De Ruische Poort met rechts een richtingbord van de Duitse bezettingstroepen. Gedateerd: 1941. Foto: SA nr. 0002354

Het straatje Ruische Poort dankt zijn naam aan Johan Ruysch, die in 1654 het voormalige refugiehuis Mariënhage voor eigen bewoning had aangekocht. Tot 1700 bleef de woning in het bezit van de familie Ruysch. In 1747 kwamen poort en straatje in bezit van de priester Lambertus Hoeks. Hij bestemde het voormalige refugiehuis tot pastorie van de parochie Achter de Tolbrug, de latere Sint-Pietersparochie. De Ruische Poort en het daarachter liggende straatje kwamen toen in eigendom van de parochie. In 1842 was met de bouw van de (nieuwe) Sint-Pieterskerk begonnen, september 1843 werd de kerk plechtig ingewijd. Pastoor Joannes de Kroon (1879 – 1963) werd op handen gedragen, vooral door parochianen uit volksbuurt De Pijp. Na sanering van de volkswijk werd een straat naar hem vernoemd en staat er naast de voormalige pastorie een beeldje van hem. Bijna 130 jaar heeft deze parochiekerk dienst gedaan. Op zondag 2 januari 1972 werd de kerk gesloten voor kerkdiensten. Actiegroep ‘Red de Sint Pieter’ kon de sloop van het kerkgebouw nog tien jaar uitstellen. Eind september 1982 was de sloop echter voltooid. De natuurstenen toegangspoort en het straatje bleven tot 1923 in eigendom van de Sint-Pietersparochie. In oktober van dat jaar gaf bisschop Diepen toestemming om de poort met straatje aan de gemeente te verkopen. In 1927 werd deze gerestaureerd, en er kwam een nis boven de poort met een Mariabeeld. In 1935 werden poort en straatje officieel gemeente-eigendom. In de volksmond heette het heel lang de Pastoorspoort.