Begijnstraatje gezien vanaf de Snellestraat, rechts ’t Misverstant. Anno 1970. Foto: Stadsarchief, nr. 0055189

De Postelstraat en de Snellestraat kennen een verbindingssteegje: het Begijnstraatje. De naam van het steegje herinnert aan het Klein Begijnhof, dat hier in de Middeleeuwen gevestigd was. Begijnen hadden een status tussen die van een kloosterling en een leek in. Het was niet echt klein, maar wel kleiner dan het Groot Begijnhof dat ooit op de Parade heeft gelegen. In 2002-2003 uitgevoerd archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat het Klein Begijnhof zich aan beide zijden van het Begijnstraatje uitstrekte. Het begijnhof heeft zo’n twintig huizen en huisjes omvat. In tegenstelling tot het Groot Begijnhof is over het Klein Begijnhof in de literatuur weinig bekend. Men weet niet hoe en wanneer het Klein Begijnhof is ontstaan, en ook niet hoe het aan zijn eind is gekomen. De meeste schriftelijke gegevens zijn te vinden in de registers van het schepengerecht, het Bosch Protocol. De oudste vermelding is uit 1355. Het gaat hier om huizentransacties, begijnen mochten eigen huizen bezitten. De meeste huizen en cameren zijn aan het einde van de 18e eeuw verdwenen. Ze zijn toen opgekocht door Thomas Cornelis van Rijckevorsel, voor zijn nieuwe huis en tuin. Een eigen kapel bezaten de Begijnen van het Klein Begijnhof niet. Waarschijnlijk kerkten zij in de kloosterkerk van de Minderbroeders, vlakbij gelegen langs de huidige Minderbroedersstraat. Opmerkelijk veel weduwen staan vermeld als bezitter van de huizen en cameren op het hof, van wie niet vermeld wordt dat zij ook begijn waren. Het Klein Begijnhof vormde een eigen, besloten gemeenschapje van vrouwen binnen de stad.