De Predikheerenpoort zit verscholen tussen twee grote winkelpanden aan de Hinthamerpromenade. Anno 2007. Foto: Ed Hupkens

Volgens Molius kwamen de eerste Dominicanen, genoemd naar hun stichter Dominicus de Guzman, vanuit Leuven in 1250 en volgens Cuperinus in 1251 voor het eerst naar ’s-Hertogenbosch. Volgens de Gentse Dominicaan Bern de Jonge zou dat echter pas in 1286 zijn geweest. Zij kwamen vanuit Leuven naar ’s-Hertogenbosch om te bedelen, omdat deze stad in het ‘termijngebied’ (bedelgebied) van hun klooster lag en daardoor werden deze broeders ook wel termijnbroeders genoemd. De broeders leefden in volstrekte individuele en gemeenschappelijke armoede en bestonden uitsluitend van aalmoezen. Omdat zij naast het bedelen overal predikten, werden zij ook Ordo Praedicatorum (orde der predikers) genoemd, wat zich later ontwikkelde tot predikheren. Het verbod op bezit werd echter al snel opgeheven en er werd gemeenschappelijk bezit en vaste inkomsten toegestaan. In 1475 werd door paus Sixtus IV dispensatie op bezit en inkomsten voor de hele kloosterorde gegeven. Daar de broeders vaak dagenlang van hun klooster verwijderd waren, overnachtten zij in zogenaamde termijnhuizen, waarvan er ook één in ’s-Hertogenbosch lag. Volgens de archieven van de Dominicanen werd dit termijnhuis in 1296 vervangen door een klooster en kerk. Dit klooster lag in eerste instantie buiten de stadsmuur op een terrein tussen de huidige Nieuwstraat, St. Josephstraat (tot in de 18e eeuw heette deze straat nog Achter de Prekers) en het Kardinaal van Rossumplein. De orde had tot doel hun kloosters binnen de steden te bouwen, zodat hun prediking onmiddellijk de mensen kon bereiken voor wie ze bestemd was.