2021 - week 40

Alwir op begraffenis. Deeze keer waar ’t in de Sint-Jan te doen. Onze vriend Pieter, die wij al zón vijftig jaor kende, waar gòn himmele. We moesse d’r òn denke da we hum oit han verzocht um b’ons te kommen eete. Ik ha Cornelis Verhoeven ok gevraogd en ik ha teege Pieters gezeed: ‘brengt mar iemes mee agge wilt.’ En daor ston ie toch innins mi ’n bloewdmooi jong mènneke op de stoep. Da kende-n-ik, want die wónde toen op de Loffert. Ik weet nog da’k sondusse soep en ossetong in madeirasaus ha klaor gemakt. ’t Waar plezierig en vergimmes gezellig en ’t krieg ’n stèrtje, want we zen jorrelang bij hullie Aauwjaor weeze viere, worbij zullie dan alt vergimmes lèkker gekókt han.
De kerk zaat vol. We wiere welkom gehèite dur de jonger buur van Pieters, die dokter is. De plebaan din èiges de mis. Aauwverwets mi gregoriaans gezang en al. De zon schien schitterend dur de glas in lood raome.’t Ha ’n mooi sfeer. Nòdderand gonge we op de breujkes bij Villa Fleurie in Rósmòlle. Umda’t gin schaoilek lijk waar, wier ’t gezellig. Henk zal z’ne maot misse. Ze waren al 41 jaor same.

Ons Judith verzocht ons afgeloope zondeg op d’n eet. We troffen ’t wir want we kosse mi onzen alle mooi in hulliejen ònbouw zitte. Judith ha wir alterande lèkker grèij gemakt. De kijnder en de vrijers en oma Gonnie waren ok van de partij. We kosse dus z’n best bijbuurte onder ’t genot van smakelijke gerèchte en temidde van ’n vrolijk gezelschap.

We moesse van de week nog nor nor Gerries in Nuland. Wa drùiven ùit èigen hof afgeeve. Wonderlek da die dees jaor zó mooi en zó zuut zen! Da han we mi zónne kaoie zommer hillemòl nie verwaacht. Um de vogels veur te zen, hi onze Klaas ze mar gelijk afgeplukt.

We waren op ’ne vurmiddeg ok efkes in Vèghel op verjeurdag geweest bij Annemarie, de vrouw van d’n Dree, ’ne kleega en vriend van onze Klaas. Ok alwir heel gezellig; ’n mooi klèin gezelschap wormi ge plezierig kunt bijklètse. We han veul moeite gehad um ’r te komme. Overal waar ’t opgebrooke. ’t Is krèk of ze da overal tegelijk doen. Hier in Ballekum kunne we al weeke nie dur de Hogstraot en d’n andere kant op nor Hezik is’t al krèk inder.

Op sòttereg waar ik nog wel op de fiets in D’n Bosch op de mèrt. Da’s lang geleeje da’k da gedùrfd heb, mar ik wó zó gèire kunningsblaow stof òn zien te komme. Al dè bruin en béézje vijn ik niks; da sti men ok nie. Bij ’n mèrtmènneke zaag ik eindelek unne rol in de gezochte kleur. Ik bestelde mee drie meeter en ok nog twee meeter van ’n stùfke mi veugelkes d’rop. Alles bij mekare waar ik nog gin twentig euro kwet. Thuis gonk ik mee òn de gang. Nò al m’n knip en maakwèrk he’k ’n boks, ’n jèske en unne rok ùit d’n blaowe lap gekreege en van ’t veugelkesgrèij unne schónnen bloes en unne sjaal. Ik heb gin striemelke overgehaauwe en ik heb ’r zón schik in da’t zoo gelukt is! Ik heb klirròzzie zat, maar zón maakprocès duu men deugd en d’n onzen is blij da’k ’n welleke van de straot af ben.

Pas zage we òn de Mòskant da d’r geprottesteerd wier teege ’t wendmeuleplan. Die aksiegroep hi zèlfs ingebrocht da d’r vogels teege de wieke van die meules vliege, ha’k erres geleeze. ‘Ja,’ zin d’n onze, ‘daor vliege vurral blinde vinke teegenòn.

geschreven door: Bèt van Klaasse