2021 - week 35

Van de week ha’k vursmiddes al ’n afspraak mi Gonnies en Gaia’s in D’n Dunge. We zón gezamelijk gòn klèije. We kosse mooi aachter in d’n hof onder ’t afdak zitte en begossen uurst mi kruidenthee en unnen appelflap die zó lèkker vors waar dattie krakte. Gonnie hi al veul mi klèij gewerkt en ze lin ùit wa we ammòl mi da matriaal kosse doen. Ik von ’t fijn en ha al rap ’n mènneke en ’n wefke in mekare geknutseld.

Aachter ’t huis ha Gonnie de toffel opgehòld en we moesse daor allemòl meej eete. Heur bruur Henk waar mee òngeschove en ok Bruce, de vreijer van Gaia’s, waar op de klep gevalle. Bij Gonnies is ’t alt de zuuten inval daor is iedereen welkom en ze is vur alleman in de weer.

Nò de boetseersessie moes ik rap op m’n fietske nor huis, want ons Hageneesjes, Charlotje en heur bruurke Luc zón mi mama Marieke op d’n thee en taart komme. Ze kampeerde bij opa’s en oma’s in Hezik en vandaor af zón ze nor ons doen op de fiets. Luc zaat parmantig in zunne rolstoel veurop en zijn moeder bestuurde de afkoppelbaar duet-fiets, worron de stoel vaast zaat. ’n Pracht ùitvinding! Charlotte kan da èind al hèndig zèlf fietse!

D’n onze wó wa èige prùimen op toffel hebbe en ha mi’t plukke z’n lievelingsboks gescheurd. Ik ha ze nog gaauw kunne rippareere en hij din ze aachtermekaren wir òn. Hij ha veur ons huis alles schón geveegd en we kosse fijn buiten in ’t zunneke zitte. Nò de bosbessentaart moeg Charlotte kieze tussen wandele mi opa’s of knutsele mi men. Ze waar denkelijk ’n bietje muug van’t fietse, want ze koos vur knutsele. Ze wó gèires ’n pènnebèkske make. Ik hòlde m’nen wòttervèrf, pleerullekes en karton vur d’n dag en in de kortste kirres han we same ’n kleurig bèkske vur mekare. Luc zaat tevreejen in de schaduw te soeze en moeder zùrgde vur wa drinke vur hum. Toen wó ons jongste klèindochter ok nog unnen auto. Ik op zuuk nor ’n steevig deuske wor twee pleerullekes onder kosse paasse en ok da lukte wonderwel. Menne vruugeren handvaardigheidskurzus kwaamp van paas. ’t Waar fijn da ze d’r ware. We han wir van hullie genote.

D’n dag daorop kwame Jan en Annemarie smèires al op de koffie. ’t Waar te kaauw um buite te zitte, mar ons serre waar lèkker op temperatuur. Mi dees vriende wille we gèiren over kunst en kultuur buurte. We hen alt stof zat en zen ’t dik ins mi mekare. Teege de middag ha’k nog vur aauwverwetste sondusse soep gezùrgd en die gonk ’r goewd in. Toen waar ’t opegetrokke en kosse we nog mooi efkes nor vurre verkasse. Ze han unne schónnen bos blomme meegebrocht en dùrrum moege ze van men ’n blommenaquarel van èige maak ùitzuuke. Toen ze weg ware, zetten onze Klaas de fietsen mee klaor, want hij wó nog efkes nor z’ne gebortegrond fietsen um daor de bloeiende hèij ’s te bewondere. Da viel lillijk teege. Hil de plak van z’n jeugd waar zó veraanderd datter gin hèijplèntje mer te zien waar. Allennig richting ’t paoterklóster ston nog ’n èrmzielig plèkske pèirs. We dinne mar deur nor Rósmòlle en viejten op d’n Driesprong ’n ijsjen as troost. Da plein is alt gezellig druk. Daor zitte schijnbaar ammòl minsen mi goei zin. Ik ha m’nen blaowen ‘outfit’ òn mi nogal wa blink. Unnen ouwere mins zin dattie al da blaow heel schón vond. Kik, da din men wir goewd en waar dus welbesteed.

geschreven door: Bèt van Klaasse