2021 - week 31

Van de week wiere we verzocht dur onze Klaas z’n zuster en heure mins um mee te gòn eeten in ’n goei tènt in Rósmòlle. We stonne krèk klaor um daorheene te fietse toen de tillefoon ging. Gerrie moes afbèlle want heuren Hans waar zó hard gevalle da’t nie dur kos gaon. Hij waar mi z’n illektriese fiets teegen ’t asfalt geklapt en zaag ’r nie ùit. Hil z’ne kop bloeide en hij waar gruuwelijk verschote. Wij ok. Daor zate we mooi te keijke. Ik ha gin eete in huis gehòld en dùrrum zón we mar ’n fietstochje make en ònsluitend ’n hèpke gòn eete bij de Driezeeg hier in Mirroi. Daor hong ’t ’r mi de been buiten en ammòl volk da ok honger ha. We moessen ’n uur waachte vur we eetesgrèij op toffel han. Toen waar ’t wel zoo da we alles vort heel lèkker vonne.

Sòtteres dinne we bijtijds nor D’n Haag um daor ons naozaten op te zuuke. Zonder al ’t vrachtverkeer waar ’t hèndig reije en schoot ’t vlot op. We wiere mi open èrm ontvange dur ons Charlotje en heur familie. Alleman waar in goeien doen. Onze Klaas moes ùit ’n kijnderboek vurleeze vurda we samen ’n por lèkker bottrams ate. Nò de middag dinne we op ons meegenomme fietse dur de duine nor Katwijk. ’t Waar ’n fist um in zón prachtig landschap tussen alle wilde blomme deur te drùlle. We gonge vur anker bij Hotel Noordzee, wor onze Klaas zen accu op kos laoie, terwijl wij nor ’t strand kosse blieken onder ’t genot van ’n hèpke en ’n drènkske.

Op de trugweg begos ’t enkelde kirres te reegene, mar daor waar op gereekend. Onze Klaas ha unne flinken oranje reegenkeep meegenomme vur men wor ik onder kos krùipe. Ik vuulde m’n èige krèk unne groote paddestoewl. Toen de zon wir scheen, reeje we rap òn en we dreugde vlug zat op. Onze Klaas vond da we ok nog mar efkes ’n bèkske moese vatte in ’t Schevenings Kurhaus. Daor zate we voldaon nor ’t volk op ’t strand en de pier te keijke.

Onze Gurt en Marieke han we gevraogd um ’n restaurant af te spreeke wor we mi onzen alle lèkker kossen eete, want we zón trakteeren op ’n diner as fistelijke dagafsluiting. D’r waar besproke bij Van Kinsbergen en mar goewd da ze geboekt han, want ’t zaat daor bomvol. We han mi onze zesse ’n schón ronde toffel en we han schik in de twee kleintjes. Luc waar lief as altijd en Charlotje aat as unne spaoier en ha ’n spèlleke gevonde da ze mi opa’s kos speule.

Sondus moese we bij Tiene en Anten op d’n eet komme en da waar wir vurtrèffelijk. We han wel moete laachen um de stommighèid van Tiene. Diejen dookus ha smèires teegen Ante geklaagd dattie bij ’t krantleeze vort zó slècht zaag. ‘Gaperd,’ ha Ant truggekètst, ‘ge zót oewe zonnenbril af moete zette!’ Da zal ie nog wel ’s moeten heure, want hij mènt alt dattie in alles d’n beste, de vlugste en de slimsten is, mar dan hittie òn onze Klaas toch unne kaoie.

Ja en dan die Olympiese Speule. D’r waar vurspèld da de ons zón 46 medòllies zón meebrenge worvan zón tien gaauw! Dan kan’t enkel nog teegevalle, dochte wij. En daor viel Poeleke en ’t dameswielrenne brocht nog gin goud. De uurste daag enkel wa zilver. Mar d’n dorden dag brocht veraandering. D’r kwame d’r innins aacht bij! Twee gaauw! Mar hope da de trend deurzet, want plezierrig is’t wel, wánne.

geschreven door: Bèt van Klaasse