2021 - week 26

Ik wó nog efkes mèlde da wij vaderdag hil fijn gevierd hen bij onzen oudste in Rósmòlle. ’t Waar goei weer en dùrrum kosse we mooi mi onzen alle buite zitte. Schóndochter Judith ha ùitgepakt mi alterand vrimd, mar lèkker eete. Iedereen waar goewdgemutst en ha schik. Onze jongste die in D’n Haag wónt, moes werke, zund zat. Hij ha saoves nog wel efkes gebèld en da din ons ok al goewd.

Denzes han we Frank en Gudule vrienden op d’n eet gevraogd en han we èiges ons best gedaon. Onze Klaas zin wel da’k te veul wèrk op m’nen nèk gehòld ha en da’k zón dinger nie mer moes doen. Ik ha in de serre de toffel dèftig gedekt, m’n kristal opgevreeve en ’t zilver gepoetst.

We begonne mi ’n glas vèrs fruit; èrdbizzumme, blaowbizzeme, drùive, spirzek èn kèrse van èigen boom. Dan kwaamp men witlofsuupke mi hónning, daornao ’n slaatje mi gerukte zalm, unnen blende vink gonk ’n keesplènkske nog vurraf en d’n afsluiter waar ’n ijsje mi advekaat. We hen vier uurre getoffeld en ons èige gin sekonde vervild. Gudule hi lang op Curaçao gewónd en kos daor schón over vertelle. Ze zin da ze ’t slècht vond da Neederland zóveul gèld staak in da corrupt eiland. Bekant niks van da gèld kùmt terèchte bij de èrm minse die ’t nóddig hebbe. Ze waar blij da ze d’r nie mer wónde. Ze han nog oit overwooge daor ’n huis te koope, mar gelukkig han ze daor op ’t lest van afgezien. Frank waar chirurg, mar is allang mi pesjoen. Wijd weg zen we nog ’n bietje femilie, want ons grutjes hebbe nog klompen ùit dezèlfden boom. Wij hen in veul opzichte dezèlfde smaak en ideeje en da buurt hèndig. Frank is unne kunstliefhebber die ’n prachtige kolleksie schilderije hi verzameld. Hij waar een van de alderuurste minse die op ’n kunstbeurs ’n schilderij van onze jongste kocht en da hi onze zoon en ons natuurlijk wel goewd gedaon.

We zen afgeloope week ok nog op de fiets nor Nuland geweest. Daor op Sint Jozefoord zit onze Klaas z’n oudste zuster. Nellie is weeduwe en hi parkinson. Um die reeje kos ze nie mer op d’r èige blijve woone. Ze waar d’r goewd over te spreeke da wij op d’n buurt kwame en ze zin da ze tevreeje waar mi heur neij onderkomme, want ’t waar d’r goewd en ze zaag in da ze ’t alleen ècht nie mer kan redde.

Op de trugweg riej d’n onze nog ’s gèire z’n aauw schoolroete. We aten ons meegenomme bottrèmkes bij de Karreput wor we op ’n bank van ‘Brabants Landschap’ zate. ’t Waar d’r zó lèkker stil en we genoote van ’t prachtig ùitzicht over de hèijduine richting Rósmòlle.

We hen eindelijk ok wir nor ’t Eetpunt in de Moerkaol gemeuge! Da hen we grif gemist dur al die coronazooi. Mar Maïta en d’r prachtige club vrijwilligers hebbe d’n baand wel gònde gehaauwe mi tussentijdse verrassinge en da hi ons goewd gedaon. ’t Is zó plezierrig um wir bij te buurten in ons èige dùrp onder ’t genot van goeie kost. Deeze keer han we Gerries en Heine òn toffel.

Zòtterig ha’k ons vrienden, Ad en Erna, nog op d’n eet besteld. Die kenne we al zón 45 jaor. De uurste ontmoeting waar in de mèijmònd bij de Sint Jan. Hij waar de wèrmsten bèkker van Tilburg en ’t klikte; we zen sensdien alt bij mekare blijve komme. Allennig de pandemie hi da dees jaor verstoord. Hog ted um d’n baand wir òn te haole.

geschreven door: Bèt van Klaasse