2021 - week 24

Wij zen eindelijk wir mi onze vierre tusse de wiele geweest! In prachtig weer en mi goei zin dinne we wir ’s nor de Blaow Sluis. Daor zaat ’t gelijk kèijvol, mar d’n uitbater gaaf ons toch ’n prachtige, gerizzerveerde toffel òn de kant van de Maos. We kieken op de plezierbótjes die langs kwame en genote van ’t panorama. Wa’n schón gezicht blef da toch!We zage minse mi huudjes en Ant zuchtte da heur gin huuj stonne. Tinus begos daorop over de ‘agrarische ùitstraling’ van zen vrouwke. Daor moesse wij gruuwelijk um laache. Toen ie d’r ok nog bij zin da zóiets toch veul beeter klonk as ’n ‘boerekùpke’, barstte wij zowa van de schik. Gelukkig kan Ant d’r goewd teege, mar ge zót zónne klippel toch wa doen, wánne.

We kriege vurrrige week ’t bericht da ons klèindochter Belle geslaagd waar vur ’t gym en heur vrijerke ok. Daor gòn wij heel gruts op. Ons Belle gi ‘oceanologie’ studeere. We han ze wa sènte beloofd as ze slaagde en nou hisse die dik verdiend.

We han ’t ’n week geleeje getroffe; we zón nor Demen fietse, nor de Dietjes. Da’s wel 35 kielemeeter van ons af, mar we zen de leste jorren alt nog minstes inne keer nor giens gedaon. We wieren hartelijk ontvange. Ben vertelde dattie vruuger wis- en scheikunde ha gestudeerd en dattie nog laborant waar geweest. Wij kenden ’m allennig as kastelein, mar da waar ie pas geworre nòdattie gescheeje waar en de alimentasie vur vrouw en kijnder nie op kos brenge. In zen kafeeke op d’n dijk hen wij onvergeetelijk plezier beleefd. We ware d’r dik mi Tiene en Ante en dan wier d’r gepruufd en gebuurt. De moppe vloegen òn alle kanten over toffel.

Nou hi d’n aauwe kastelein z’n èige truggetrokke en op z’nen hof gegoid. ’t Is arighèid um te zien wa daor òn blommeweelde te zien is. En ge komt ’r niks te kort; van alle kante wordt ’r lèkker grèij òngeslèpt. We vuulden ons èigen aauwverwetst verwend dur Jacqueline. We moete hullie en Tien en Ante mar ’s b’ons verzuuken um wijer te buurte, want wir zón 70 kielemeeter fietse is men vort wa te wijd. D’n onze waar ok vergimmes muug, mar hij zuchtte wel da’t wir unne prachtigen tocht waar geweest. Ben is trouws krèk as ikke rugpasjènt en hij heeget zó èrg dattie ginnins nie fietse kan. Ongeleuflijk da hij z’nen hof zó goewd bij kan haauwe. Da duutie liggend! Hij hi ècht eer van z’n wèrk.

Op ’t èind van de week kwaamp ’r ok nog ’n kaoi bericht deeze kant op. Annie, de vrouw van onze Klaas z’n oudste bruur, wor ik vurrige week nog over schreef, umda ze zó òn de tob waar, is overleeje. Ze ha veul pijn, waar alt muug en kos niks mer. Zó ellèndig òn de sukkel, da’t eigelijk goewd is vur heur da de lijdesweg is afgeloope.

Annie waar ’n prachtig mins. Alted mooi en goewd verzùrgd. Gèire ’n bietje blink òn oor en hals. Ze waar ’n goie gastvrouw. Gin wonder da’t daor alt de zuujten inval waar. Wij zen d’r jorrelang alle weeke gekommen um unne middag bij te buurte. Ok nòda Gèrrit d’r nie mer waar. Mar toen kwaamp corona en kos ’t nie mer. En nou zogget meuge, mar kan ’t nie mer. ’t Vuult innins zó arig en leeg. We misse heur nou al.
De kijnder hen gevraogd of we iets wille zegge bij de krimmasie. Da wil onze Klaas zeeker, mar of ie ’t ok zal kunne..?

geschreven door: Bèt van Klaasse