2021- week 15

Wij han unnen arige Pòsse. Eigelijk zó d’r gin man zen. Onze Gurt èn Marieke ùit D’n Haag wón dist op komme. Tot ons spijt wier d’r afgezeed; klèine Luc waar verkoud en da kos corona zen. Mar op twidde pòsdag viele ze hier toch op de klep! Ze zage d’r allemòl prima ùit. Da waar unne meevaller. Luc waar jarig geweest en neege geworre. Hij laag hier op de bank en paaste d’r nog mar krèk in. Vur Charlotjes han we ’n doos speulgoewd en da waar goewd besteed. Ik ha ok nog verrassingspèkskes vur heur. We ate mi onzen alle same en da waar heel plezierrig. Wij waren heel contènt da we ’t gezinneke wir ’s zaage. Ze han unnen illektriesen auto gehuurd en kosse nie lang bleijve.

Nog gin uur nòda ze vertrokke ware, stonnen Ad en Erna hier onverwaachs òn de deur. Zèllie zen al lang traow vriende van ons ùit Oisterwijk. Ad is de wèrmsten bèkker die wij kenne. Hij is eeven oud as onze Klaas en al lang mi pesjoen, mar hij kan ’t bakke nie laote. Hij makt nog alted alterand lèkker grèij en da kùmt ie zoomar verrassenderwijs efkes ùitdèile. Nou hattie pòskùikentjes gemakt en èij-nogatientjes en hartjes en bé al die lèkkerighèid kwaamp ok nog unne zak vorse witte breujkes. ’t Is ammòl zó lèkker da’t mar goewd is da’k illestiek in m’n rokke heb, want ik zal d’r van ùitdeije.
Onze Klaas gaaf hullie z’n humorboek mee da-t-ie hier al lang klaor ha ligge. Kos ie mooi iets trug doen.

’t Weer waar mi die daag um op te schiete. Ge kunt ’r ok niks mer van op òn. D’n innen dag is’t twentig grade en kunde al goewd buiten in de zon zitte en dan is’t alle duuvele mi sneuw en hagel. ’t Is zó doodzunt van al de jongen bloesem. Ik dùrfde nog ginnins mer nor buite, want vur ge’t wit ligde op oewe snufferd mi die glattighèid.

Onze Klaas hi z’n uurste spuit gehad. Hij moes daorvur nor de Brabanthalle. Daor waar unnen hille kwak volk, mar ’t waar wel goewd gereegeld, zin ie. En ze waren ok goewd in de weer. Ik gò kommende week nor Vèghel vur de inènting. D’n onze zal menne sjefeur zen, hittie beloofd.

M’ne mins moes nòdderhand nor hartje D’n Bosch vur ’n bódschap. Da duu-t-ie op de fiets. Toen ie hier binnekwaamp, vertelde-n-ie da de Parade d’r ùitzaag as ’n slagvèld nou alle beum daor um zen en in Ballekum op Mercurius waar ’t nie veul anders. Die huiskamer van Ballekum is ’n kaol bedoening. Hij waar ok nog bé onze Jos in Rósmòlle geweest en daor han de buurre de prachtige taxusheg d’rùit gegoid en vervange dur ’n kaol houtere schutting. Ik moes d’r òn denke da d’n hof van de oudste bruur van onze Klaas nò z’nen dood ok mee veraanderd wier in ’n steenvlakte. Die neij bewooners hebbe gin respèkt vur de natuur. D’r stonne zón mooi vaaste plante en bumkes in diejen hof!

Gelukkig bèlde Bossche Willum um dinger dur te geeve vur d’n Brabantse spreukekalènder en um wa bij te buurte. Wij worre daor alt vrolijk van. Hij schreef pas: ‘Eind mèrt, dèrtig grade! Ik haol m’n topless bikini uit de kast en gaoi op m’n terrasje zitte me m’n pôôte in ’n teiltje waoter.’
Hij vertelde òn de tillefoon da-t-ie in z’ne jongen ted in Ammirrika waar gewist. De mense daor waare zó vriendelijk en zó van hum gesjarmeerd da ze uit dank ’n hil staot nor D’n Bosch han vernoemd…: Connecticut!

geschreven door: Bèt van Klaasse