2020 - week 45

In deezen barren tijd gebeure d’r af en toe ok hil schón dinger. Zoo ston d’r giestere unne groote zak mi èige gebakke breujkes en kuukskes op de stoep van ons vriende ùit Oosterwijk. Òlling van zo wijd af bij ons afgeleeverd zonder da we’t wiesse. Daor worde toch wèrm van, wánne.

Vandemèirge moes ik efkes nor de Jumbo en daor spraak ’n vrouwke men òn of ik Bèt waar van de Brabantse Brugstukskes. ‘Ja,’ zin ikke, ‘da klopt.’ Ik von ’t knap da ze men herkende, want mi zónne lap vur oewe snuut en ’n muts op, ziede d’r mar arig ùit. ’t Vrouwke kwaamp van Veenendaal, zin ze. Ze ha hier goeien aard in ons dùrp en ze din èrg d’r best um men verhaaltjes te leeze. Ze ha d’r veul schik mi. Da hurde-n-ik natuurlijk wel gèires.

D’n onze waar efkes de locht opsnùive want ’t waar buite stralend blaow en d’r ston bekant gin wend. Van de week waar ie nog hard gevalle mi de fiets. ’t Waar in unnen Dungesen bocht glattig van de natte blaojer. Z’ne knie hattie lillijk bezeerd en z’n fiets ha unne kromme trapzwengel. Ik verschoot d’r af, mar bij hum geneest alles goedzat en z’n fiets wier hier bij Kivada vlot gerippereerd. Op onzen aauwer mótte nie gòn ligge valle, want ge brikt mee oew butjes as ge nie ùitkekt.

Ik ben nog ’n neij feijnschreijverke weezen haole bij Reneejen op de mèrt, of misschien mót ik zegge ‘bij Miekes’. Ik heb daor d’n uitbater en z’n personeel groote komplimnete gemakt, umda ze alted zó vriendelijk en vrolijk in de weer zen. ‘Ja,’ riep René aachter de toonbank, ‘mar da li ok òn jou! ’t Is krèk of de zon schent as gé binnekomt!’ Mi die woorde in m’n kùpke din ik dik tevreejen op huis òn. Ik moes de zon in Mirroi ok mar ’s laote scheijne..!

Onze Klaas ha ’n boek te leen gekreege van onzen oudste zoon. De ‘Familieopstelling’ van Kluun. Ik heb ’r wa in geleeze, mar de uurste honderd bladzijdes is’t niks as bed ùit en bed in mi alterande meide en vrouwe. Veul schuine praot ok. Ge snapt nie da d’n hoofdpersoon nog ted hi um te schreijven of iets anders te doen… Nee, denk ik dan, ik heb ’t alt mar bij onze Klaas gehaauwe; daor he’k al wèrk zat òn.

D’r waar van de week niks op tillevizie as Ammirrikaanse verkiezinge en corona en daor wier ik zo zuutjesòn vort harstikke ziek af. Dùrrum ha onze Klaas mar ’s unnen aauwe video opgezet van zón tien jaor geleeje. De opname van een van de veurstellinge van ’t Lach en Liedfestival in De Lievekamp in Oss, worrin Hans van Liempt nog de stèrre van d’n himmel zong. Ok Bèrt Kuijpers, de Revuo’s en Marie Christien zetten daor same mi d’n onze en de Sik d’r beste bintje veur. ’t Waar zó vrolijk en schón da’k grif mi ’n bleij gevuul m’n nesje in dook. Ik ha ’t gezellig gevuul da we de laote zon in huis han gehòld.

Èn wa denkte! Saanderdaags wier ’t een van de wèrmste daag van hil ’t naojaor! De zon begos te scheijnen azzof ’t zommer waar. Ik ha al gezeed da’k dees jaor nie mer zó fietse, mar as da durzet, denk ik da onze Klaas toch wir ’n rundje mi men wil toere. Ik heb m’n boks al òn gedaon vur ’t geval da, want mi lang rokke tusse de wielen is niks gedaon, wor.

geschreven door: Bèt van Klaasse