2020 - week 32

As d’r nog musse ware, zón ze nou van ’t dak valle. ’t Is hier ongenadig heet. Thieu Sijbers zó zegge: ‘’t is zó heet da de beum de hundjes naoloope en de èipel as gebakke friet in de grond zitte.’ Mar ge kunt ’r op in speule. Onze Klaas en ikke dinne vandemèirge vruug de fiets op um de grótste hèt te ontloope en toch te geniete van de natuur. Ons rit dur ’t gruun waar prachtig; gin jachtige wielrenders of aander volk te bekenne. ’t Rijk alleen mi de veugelkes en de vlinders. De tèmperatuur onder de beum waar lèkker. Nò ’n schón stuk van de Ballekum route gonge we op Rósmòllen òn, wor we in ’t hart van ’t dùrp in de schadoew van de villa ’n bèkske viete. We zagen ùit op de krumkes van de zommermèrt. Op de trugweg moesse we stukke dur de zon fietse en dan vuulde wa beum bove de weg wèrd zen. Behalve zuurstofproduksie zùrge die gruun reuze vur beschutting teege de blakke zon. D’r zen veul minse die gin beum vur hullie huis en in hullie straot willen hebbe, want d’r kunne wel ’s wa blaoikes of beesjes in hulliejen hof of op hullie stoep valle… Mi de opwèrming van onzen aardbol zón ze tot ’t inzicht mótte komme da ze heel bleij mótte zen mi de goeien invloed van beum in de wirreld.

Te zondag ware we mi Gradjes en Kaatjes nor D’n Bosch gefietst. We ware verzocht um te komme lunche bé Rietjes. Riet ha me toch wir ùitgepakt mi alterand lèkker grèij. Mi Riete en Kaatjes ben ik al bevriend vanaf de bewaarschool. Da’s zeuventig jaor! Noit gin ruzie of verveelendighèid gehad en alt eeve gezellig! Gradje en onze Klaas kenne mekaren ok al zón dikke zestig jaor en ’t klikt grif tusse die twee. Ze hen same nog gevoetbald en gebasketbald. Riet li bé ons boven in de kaast. Zund da heuren Bèrt d’r nie mer is…

Mi Rietjes liep ik vruuger op zondag wel ’s van Mirroi af nor de friettènt van Hèin Coymans. We dinne dan same van een frietje mi mayonaise! Trug liepe we dan heel langzaam in de hoop da we ’n por jonges van onze leefted zón zien, mar da viel teege. Nee, ik maag aachteraf grust zegge da onze Klaas nog nie zón kaoi vangst vur men is geweest.

Van de week is onze Gurt mi ons jongste klèinkeind Charlotje hier geweest um bé ons wa aachterstallig vèrfwèrk te komme doen. Òn d’n aachterkant begin ’t gelijk af te blottere en onze jongste zoon hi verstand van vèrf. Da zal ie wel van schónvaoiers hebbe. Hij ha in alle geval ’t beste van ’t beste meegebrocht en ’t gonk ’r op. Gurt din ’t gruun en onze Klaas ’t wit. Charlotje en ik dinne binne same kleure. Ik ha unnen hoop stifte vur d’n dag gehòld en ’t jong zin da ze heel gèire mi klurre din werke. Da zal ze van vòdders hebbe, want die is kunstschilder. Lotje is veijf en ’n hèl durske. Ze pròt as unne groote. ‘Even checken oma,’ zi ze en ’t is ‘gaaf’ en ‘cool’. Nò twèilve han we de rollen umgedrèijd: ikke mee vèrve en onze Klaas gonk mi Lotjes kùire en prùmbizzeme plukke. Toen ’t te heet wier aachter ons huis moesse we d’r efkes ùitschèije. Tien en Ant kwamen ok nog op de klep gevalle, mar die han wel in de gater da ze ongeleege ware. Ze kriegen unnen trappiest en ’n glas wòtter en dinne wir wijer.

geschreven door: Bèt van Klaasse