2020 - week 28

Miezerweer… Da ware we nie mer gewend. Giestere waar ’t ok al zó triestig. Onze Klaas ha toch wa rondgeloope dur de Keneijnebuskes. Hij moes ’r efkes ùit, mènde-n-ie, mar hij waar gaauwèchtig trug. ’t Waar ok gin arighèid. Drùppend ston ie hier in de hal en z’n pèrrepluuj makte mee unne groote plas.

Wij hen goei buurlùi, da witte onderhand; we overloope mekare nie, mar we hen gemak en ònspraak van mekare. Pas linde d’n onze nog unne kabel bé Janne um z’n heg af te werke. Hen wij dinger die we èiges nie op kunne losse, dan vraoge we d’n André en die kreijg ’t nog lichelijk vur mekare. Mar nou ha-t-ie ’n karwèij vur men. Bleij da’k ’s iets trug kos doen. André ha ’n boks die lèkker zaat, mar die veulste klèin tèsse ha. Of ik die zakke grótter kos make… Hij ha gelijk; ’t ware prulzèkskes wor vur ginne stùiver in kos. Ik ha nog wa zwarte lèpkes en daorvan ha’k rap gròtter zakke geknipt. Ze ingespèld en gereege en nò wa gehannes waar ’t goedzat gelukt. Hij tevreejen en ikken ok.

Te woenzeg hen we hier intressant volk over de vloer gehad. Jan en Anne Marie. Hij is ’n aauw kleega van onze Klaas. Jan gaaf natuur- en wiskunde, mar nou ie gepensioneerd is, schreijft ie stukskes over schilderkunst en literatuur en hij duu da wel zó goewd! Hij wit ’r ok zóveul van da’t arighèid is. Hij hi z’n artikelkes gebundeld in twee boeke: ‘Boeken en doeken’ en ‘Letters en linnen’. ’t Leest zó lèkker da ge zoo tèine bent. Veul van die beschreeve kunstenaars kenne wij, mar d’r zen toch veul dinger die wij glad nie wiesse. Ze zen bèij betrokke bé de kultuur en doen veul vur ’t muzeum in Skeijndel, ’t Jan Heestershuis.

Ik heb de leste ted verveelende ònvalle van hoikorts; m’ne snuut wordt rood en dik en ik kan d’r niks op smeere. Ik zie d’r nie ùit, mèin ik, mar onze Klaas zi da’k nog hartstikke goewd oog, mar ja, hij zieget zèlf nie mer zó schèrp. Ik verschiet van m’n èige alle kirres as ik in de spiegel keijk. Ik veijn nie da’k nog op m’n èige leijk…

Tien hi hier wir ligge stunte! Ge wit da-t-ie is kommen hèlpe um ons taxusheg te knippe. Da hi-t-ie goewd gedaon, mar nou waar op ’t èind de hegscheer wel kapot en zèlfs André kos d’r gin leeve mer in kreijge. Dus d’n onze waar mar ’s in de pèn geklomme en hij ha Tiene laote weete da-t-ie de schaoi van de kapotte scheer wó verhaolen op ’t loon van ’t pèrsoneel da die vernieling op z’n geweete ha. En ge zul ’t nie geleuve, mar nou is Tinus hier toch ’n gratis neij hegscheer komme brenge! Onze Klaas wier d’r hillemòl stil af. ‘Nog noit zón goei pèrseneel gehad,’ zin ie mi teegezin.

Ik hurde pas iets nijts van ’n stel b’ons ùit de straot. Zèllie haolen vur ’n òlling week tegelijk de bódschappe en nou waar d’r ’n aksie in de suuper. As ge vur 100 euro kocht, kriegde ’n gratis flùitje da afgonk as ge òn seks docht. Dus de mins die ’t vertelde, zùrgde da hij in ònmèrking kwaamp vur da bezunder instrumènt. Reije ze langs de knaal trug, lupt daor ’n bloedmooi meid. En ’t flùitje van de mins begint mee gruuwelijk tekeer te gaon. Ge zul ’t nie geleuve, mar ’t wier zó èrg da-t-ie ’t onding in de knaal gegoid hi. ’t Li bé de Mirroise brug

geschreven door: Bèt van Klaasse