2020 - week 16

In de laote zon zitte we in onze raowen hof en bove onze kop dartele drie jong ikhorrentjes dur de kriekenboom. Ze snoepe van de klèin prùimkes en haole alterande circustoerre ùit dur van d’n innen tak nor d’n andere te zweeve. ’t Zen zón knappe beesjes da’t arighèid is.
Onze Klaas en ikke zen laot op de klep gevalle nò unne lange fietstocht dur de umgeeving. We han ’t in onze kop gezet um enkelde dakpanne op te speure en ok ’n por beugels vur de dakgoot. D’n onze ha geheurd da da spul te koop moes zen erres tusse Kaoteve en Lósbroek. Wèllie daorop af, mar nerres niks te veijne wa op unnen bouwmaterialenhandel liek. Onderweeges stonk ’t overal nor gier en mès, want zeg da de boeren ’m opetrokke. Mi groote trekkers ware ze op hullie buunders òn ’t rondstieve. Prachtig, vond m’ne mins. Vruuger stonne ze ’n hil week op zón laand mi de riek mès te breeke; de vurrùitgang waar nie te miskenne. Mar daor zage we innins wir van die groote rooi lappe laand ligge. ‘Toch nog alt dieje vergiftige rotzooi gebrùike, worvan alle beesjes en bluumkes kapot gòn,’ greens d’n onze. ‘’t Is groote schaand da’t nog nie verbòjjen is.’
We drùlde deur en vroege gereegeld of iemes meer wies. We vongen enkelt bot en umda’t mooi weer waar, drùlde we mar deur. Teleste ware we vort in His en daor vonne we ’n grijs gebouw wor ze pvc beugels verkochte. Ze han warèmpel de dinger die onze Klaas moes hebbe! Toen we over Vinkel trugdrèijde, liet onze Klaas weete da we in Kaoteve ok die dakpanne zón mótte kunne veijne. En ’t waar waor ok nog. Wel duur krenge; 15 balle per stuk. Mar allee, we dinne mi twee neij pannen in de fietstas op huis òn.
Ik mót ok iets schóns vertelle da we van de week meegemakt hen. We kriegen ’n tillefóntje van Hanse. Die zin dattie mi’t oprùime van ’n laoi unne krant ùit 1981 waar teegegekomme wor onze vòdder in ston mi ’n schón verhaal over Ballekum. Dieje krant kos ie wel misse. Wèllie op de fiets um da verhaal op de Loffert op te pikke. Mar saoves bèlde-n-ie wir um te zegge dattie ’t verhaal toch trug wó hebbe, want d’r waar unne mins die da verhaal zeeker wó leeze. Daor ston ummers de mins in die z’n moeder geholpe ha. Wa waar ’t geval: de moeder van dieje mins, Janske, waar van goeie komaf, mar ze waar as durske maansgèk. De familie ha heur ingekocht op Coudewater. Daor waar ze mooi onder de panne. Ze moeg wel wa wandele in de nòste umgeeving en zódoende kwaamp ze op de Loffert en rakte bevriend mi Doortjes en Ante. Op unne zondag waar ze nor Ante geloope die veuròn in Ballekum wónde. Hans waar nor de kerk geweest en fietste nor huis. Daor ston innins Janske langs de weg. Ze zin da ze bùikpeijn ha en vroeg of ze Hanse fiets moeg leene, mar die kos Hans nie misse. Nou waar Janske rond van stuk en snoepte gèire en niemes wies wa d’r mankeerde. Ze ston langs de Hógstraot en probeerde te lifte. Daor kwaamp Jos de Laot òn mi z’n keeverke en natuurlijk stopte die. Hij leeverde Janskes keurig af op Coudewater. Ze waar kwèllijk binne of ze beviel van unne klèine! De nonne viele van d’r geloof.
Nou wó dieje klèine, die vort unnen dikke seuventiger is, wel ’s zien hoe dieje mins die z’n moeder geholpe ha, d’r ùitzaag…

geschreven door: Bèt van Klaasse