2020 - week 12

Mi ’t weer wil ’t nog gin kanten op. Vandaag alwir zónne smerrige reegen en wend. Onze Klaas mènde wandelend rond te doen, mar ie waar zoo trug, want z’n pèrrepluuj vloog zówa de lucht in. Gelukkig ha ik giestere nog gaauw wa bluumkes ùit onzen èigen hof afgedaon en daor he’k schón bloemstukskes af gemakt. We hen al zóveul grèij in bloei da’t grif arighèid is. Over maagdepalm, judaspenning en petunnekes wil ik ’t al nie mer hebbe, mar wel over ons camelia’s. Die zen hier zó vergimmes mooi da ge hòst zót denke da ze nèp zen! Ik heb wa van die rooi blomme in schaaltjes op toffel staon. Zoo hemme d’r binne ok wa òn.
Giestere zage we d’n ikhorre wir dur de beum van onzen hof tùimele. Die kùmt al van d’n bloesem snoepe. D’r liep hier ok unne grooten haon rond te treeje. Zal wel van iemes in de buurt zen. Wèllie hen, zoowas ge wit, unne raowen hof en daor kùmt alle meugelijk vogelvolk op af. Da’s schón! Die zoggenaamde hùfkes mi teegels en grind mi unnen enkelde pot mi gruunighèid verdiene de naam ‘hof’ ècht nie.
Wij snapte d’r niks af da de geminte in de Dianastraot alle beum umgezaagd ha. In de hèrfst waar dees ’n por weeke wijdùit de moiste straot van hil de umgeeving. Alle weeke fietsten onze Klaas en ikke daor onder die ongeleuflijk schón vlammende kruine deur. Nerres kosse ze tippen òn die pracht en dan verschiette toch da ze allemòl afgezaagd zen. Wa zund! Mar meneer van Uje van de geminte hi ons haarfijn ùitgeleed worrum. Die prachtige liquidambar amberbeum gave overlaast dur wortelopdruk. Alles daowde ze umhog. D’r zen al minse dur gevalle en dan kunde toch enkelt begrip hebbe vur de ingreep. D’r komme nou aander beum, zoowas Spònsen aak en buuk vur in de plòts, mar daor fietse wij nie mer onderdeur.
We kreege van de week veijf brieve van de belasting, allemòl op dezèlfden datum verstuurd; drie witte en twee blaow en witte wa!? In alle veijf zaat persies ’tzèlfde bericht. Wa’n stommighèid. Hoefde nie te vraogen of de zake daor onder kontrole zen…
Wij hen ok wir unne geweldigen dag gehad; onze Klaas moes optreejen in de stampesvol kerk in Eerde op de fistmiddag vur Bernard van Dam, d’n Denker van Deerd. Dieje mins hi veul gedaon mi z’n talènte. Hij waar nie bang en goide nogal ’s de kont teege de krib. Hij schaakte z’n lief en traowde in Londen. Hij schrief goei stukke en teekende schón illustrasies. De Stichting hi al z’n wèrk nou digitaal toegankelijk gemakt en d’r zen ok 10 boeken ùitgegeeve!
’n Vrouwke van in de neegentig hier ùit Ballekum wó d’r nor toe en ze bèlde of ze mee kos reije. ‘Allicht,’ zin d’n onze en hòlde Diena’s op. ’t Is nog ’n hèl veeg en ze vertelde da ze nog nie zó lang geleeje overal mi openbaar vervoer op af din. Ze zin da ze nog nor Friesland waar getreind vur ’n tentoonstelling. Ze ha een overnachting geboekt in ’n hotèl, want op innen dag op en neer waar nie te doen. Saoves op d’r kamer ha ze tillevizie wille keijke en op ’n knùpke gedaowd en toen waar d’r potdomme unne pornofilm op gekomme. Zoiets ha ze nog noit gezien en ze ha mi studie gekeeke. Toen ze smèires wó vertrekke, zin d’n hotèlmins da ze nog iets extra’s moes betaole. ‘Da denk ik toch nie,’ ha Diena truggegreenze en ze din zonder te betaole wir op Ballekum òn.

geschreven door: Bèt van Klaasse