2020 - week 6

We hen ’n week aachter de rug mi schón dinger. Te zòtterdag wier vriendin Neeltje tachentig en dùrrum zate we mi twèilef gaste bé heur thuis òn de groote toffel en da hen wij gèire want da buurt hèndig. We zen ammòl van die aauw krabbers die kort bé mekare en op gelijke hogte wille zitte. Neel vertelde da ze mi Clemens, heure mins, vijf jaor in Virginia ha gewónd. Ze han daor vur unnen habbekrats twentig buunder grond gekocht mi ’n aauw boerdereij d’rop. Die han ze òlling opgeknapt en ’t zaag ’r schón ùit. Rond de tweeduuzend beum han ze d’r geplant en ze gonge d’r grif gruts op. Op unnen dag wiere ze verzocht um bé vriende op d’n eet te komme. Toen ze saoves laot thuiskwame, waar d’r unnen tornado langs geweest en van hil hullie opgeknapt gedoentje waar niks mer over. De moewd zonk in de schoewn. Ze zen toen mar trug nor Brabant gekommen in de hoop da ze daor iets beeters kossen opbouwe. Ùitèindelijk zen ze in D’n Bosch in een van de moiste huize komme te wone en hebbe nog lang van dees stad genote. Neel is al ’n weijl weuw, mar ze blef ’n fèrm tante die d’r èige goewd kan redde.
We zen van de week nog same nor ’t Heziks kasteelkonsèrt geweest. ’t Waar daor wir absolute top. Allemòl jong gaste van tusse de virtien en neegentien. Klassiek gitaar, piano, contrabas en bastrombone. Die verdomde jong spulde de stèrre van d’n himmel! Mistal zèlf gecomponeerde stukken ok nog; wonderlijk da zèllie da kunne! Onze Klaas en ikke hen vruuger blokfluit gespuld, mar daormi zen we nie veul wijer gekomme en we hen lòtter mar vur aander grèij gekozen in de hoop da da iets zó worre. Trugkeijkend meuge we nie klage.
Van de week ston hier de Zeeverdursaovend op de rol, mar ik waar diejen hillen dag al zó in de weer geweest mi van alles en nog wa da’k saoves gin puf mer ha. Ik ha tien afbildinge vur ’t Buurthuukske zitte make, moeg toen nor ’t gezellig Eetpunt in de Moerkaol en ha gin animo mer over. Onze Klaas din dus alleen op de fiets nor d’n Benelux-Hèrd. Hij zó nòdderhand verslag ùitbrenge. Ge wit dus da’t nie men oordeel is, al ha prins Camiel daor volges d’n onzen al veurschot op gevat. ’t Waar unne schónnen aovend. D’r waren op deezen aovend vur de seniore ’n por teegevallers: tonpraoters zonder stem en tonpraoters die d’r nie kosse zen… Mar ’t wier nètjes opgevange en d’r waar nog schón grèij zat over. ‘’t Zeevere gu los’ ston d’r op ’t programmablaoike. ’t Begos mi Jannie van de Run die d’r best din as invalster. Knap da ze da dùrfde! De Blaow Groentjes reisde gestoord per stiltecoupé, D’n Bouwrakker kwaamp prima ùit de vèrf en Joachim en Anouk vertolkte Duitse schlagers. Toen waar d’r de gebrùikelijke lotereij vur de aauw krùiers en jawèl: onze Klaas ha prijs ok nog! In de pauze ha d’n onze z’n best gebuurt mi kompane van vruuger, zin ie. Nò de rust danste de Springdinger vol spirit, De Vis kwaamp Gort-èchtig op, mar diepte z’n tiep nie ècht ùit; hij ha minstes ’n por kirres mi z’ne wijn mótte sloebere… De Drie Ka’s ware wir ’n hogtepunt en de leste tonklètser, Heintje, bliek unne groote jonge: hij staal de show. De slager sloot d’n aovend fistelijk af. Prins Camiel en adjudant Alex dinnen ’t prima. Toen ik da zoo hurde, ha’k ’r speijt af da’k nie meegegaon waar.

geschreven door: Bèt van Klaasse