2019 - week 18

Wa hemme toch unne schónne Pòsse gehad, wánne! Vandemèirege skilde ’t wel unnen borsok. Wij hen de leste weeke al veul op de fiets gezeete en da doen we bèij gèire, mar nou de tèmperatuur innins umblig velt, ben ik nie zó happig mer.
We zen afgelooppen ted al ’s nor Oss gedrùld, want daor wó ik de tentoonstelling ‘Naakt en bloot’ zien in ’t Jan Cunenmuseum. ‘Ik fiets mee,’ zin onze Klaas, ‘mar gòdde gé mar mooi alleen nor binne, want ik mót nog ’n boek bespreeke en dan daorbé heb ik aow vanmèirge al bloot gezien en da zal vur d’n òllingen dag wel genog zen. Hij blief mooi in de zon op ’t terras zitte. Ik waar nogal ’s rap trug, want ’t viel men nie mee. De zwarte vrouwe die Sluyters geschilderd ha, han wel schon kommen op de kaast, mar ik kos ze nie mooi veijne. D’r waar een heel mooi bloot mèidje, mar Breitners naakte vrouwe von ik òn de flaowe kant. En die foto’s van deezen ted dur alterande vrouwe gemakt ware hil areg, mar onze Klaas hitter niks òn gemist.
Sondes ware we op de pòsbrunch verzocht bé Tiene en Ante en daor hen we toch lèkker zitte smikkele in de zon. Ant hatter èige wir ùitgesloofd: een en al lèkkerighèid! Ok hullieje zoon waar d’r mi hil z’n huishaauwe, dus we han buurt zat. D’n onze kos nie nor d’n Amstel Gold Race keijke umda we smiddes nog nor D’Eerdse kerk moesse vur de bijeenkomst van de prizzentasie over ’t wèrk van Bernard van Dam. ’t Zaat ’r mooi vol en ik kwaam daor zèlfs Anse, ’n klasgenoote van vruuger, teege. Alwir praot zat netuurlijk.
Over praot zat gesproke: Gerard Rooijakkers beklom de preekstoel en dan bende efkes onder de panne. ’t Waar ’n prachtverhaal over unne bezundere mins die veul meer vur de umgeeving beteekend hi as de miste minse weete. Ge mot vur de arighèid mar ’s keijke op de kompjoeter bé bernardvandam.com. Hij schaakte de dochter van de smid en din d’rmi nor Londe. Daor traowde ze same en toen ze trug ware, kwaamp ’r nò veijf mònd al unne klèine… Jonge jonge, da waar nog ’s schaand in die daag! D’r komme nou zón zeuve deele ùit mi teekeninge, verhale en gedichte. Bekant alle grèij da Bernard gemakt hi, is bé mekare gebrocht. Van Dam waar z’nen ted veur. Hij zaag ’t belang van d’n èige kultuur en lin de dinger vaast op ’n schon menier.
Op twidde pòsdag dinne we dur ’t Bossche broek nor Vught, want ik wó vast gòn keijke wor ik de kommende week op moes treeje vur de blende en slèchtziende. Ik gò vertellen over d’n Allemantel van Maria’s en da paast mooi bé de mèijmònd. ’t Gebouw van de Vlasborg waar hèndig zat te veijne en mi ’n gerust hart drùlde wij trug op huis òn. We han ons veurgenomme nog efkes òn te leggen op de Poeling. En wie zitte daor op ’n bomvol terras in de zon te blinke en te laache? Tien en Ant! Da trof toch wel heel plezierrig. We kwamen al mee ted te kort um bé te buurten over Poeleke, onze neije wielerhèld. Ok moesse we kwet da we alwir op begraffenis moesse. Nou vur Jan Naaijkens die op honderdjorrige leefted waar gestùrve. De toneelman en de mins van de Groot Kempiese Kultuurdaag. Toen Tien nò ’n pilske veurstelde um ons te verwenne mi ’n sateetje kos ’t nie mer kepot. Zoo ha d’n onze thuis ok nog ginnen afwaas of niks!

geschreven door: Bèt van Klaasse