2019 - week 14

Op unne zaachte mèrtse zondaggemèirge dinnen ik en onze Klaas fietsend nor Rósmòlle. We riejen aachterum dur de bosse. Daor roek ’t lèkker fris nor lente. De uurste bleekgruun blaojkes piepten ùit de beum en ’t zaag d’r allemòl vrolek ùit. Mar onderweeges van de Loffert nor de Malliskamp zage we ’n por buunder laand die d’r òlling dóds en oranjegeel bé lage. ‘Tjuu,’ griens onze Klaas, ‘die boerre leeren ’t noit. Dieje smerrige Round-up is verbójje, mar deeze klippel ha zeeker nog van dieje rotzooi die op moes.’ Ik verschoet en toen lin onze Klaas ùit da dees vergift behalve d’n bocht ok alle insekte kepot makt zóda ge bekant gin biejen of hommels mer ziet. Gelukkig begosse de veugelkes efkes wijer z’n best rond te zinge da d’n hillen hoek wor zèllie zate van hullie waar.
Op ’t plein van d’n Driesprong viete ’n bèkske. We genoote volop. Toen we wa ùitgerust ware, dinne we langs ’t Maximaknaal wir op huis òn. Daor stònne langs de kaante zóveul bosse van de gaspeldorre in volle geelen bloei. Ge kost goewd zien da’t femilie van d’n brem waar, zin m’ne mins. Wa ik nie snapte, waar da d’r al veul meide en kèirels mi bloote been rondliepe; ikke zèlf heb m’ne winterjas nog nie nor de zulder dùrve te verbanne.
In de nòmiddag moes d’n onze nog mi Henke nor Èmpel um in de Lachende Vis op te gòn treeje vur ’n vrouwke da tachentig wier. Ik ha de midddag mooi vur m’n èige, mar um half zes kwaamp ’r ’n tillefóntje. Onze Klaas; of ik kos komme mi de rezèrvesleutel, want hij ha d’n auto dichtgegoid en de sleutel zaat nog in ’t kontakt! Wannen hannus.., mar ik din toch mar gaauw nor m’ne sukkel. Ik moet irlek bekenne da’k zóiets èiges ok al ’s geflikt heb.
Ik krieg as dank ’n wèlgemènd snuutje toen ik mi de reddende sleutel de deur ope makte.
Onze Klaas hi vur men ’n neij boek gekocht vanweege m’ne verjeurdag en de boekeweek: ‘Grand Hotel Europa’ van Ilja Pfeiffer. Wa kan dieje mins gewèldig schreijve! Ècht de moeite wèrd en ik ben de lesten ted toch al goewd te spreeken over ons ‘leesvoeier’. Ik heb nèt ’t Brabants boekeweekboek ‘Moeder de vrouw’ ùit en da von ik ok heel bizunder; bekant fijftig Brabanders die d’r beste verhaal of gedicht in d’r èige taol hebbe gepubliceerd. En onze Klaas is zuut mi ’t Bres-buukske ‘Krabbels, rimpels en gedichten’ van Jan van der Krabben en Ans van Kessel. Hij veijn ’t heel intressant, zi-t-ie. Openhartig geschreve dur ervaringsdeskundige. Heel herkenbaar allemòl en lèkker pozitief. Da zint ’m wel.
Mòndaggemiddeg gonge we efkes keijke bé Kaatjes en Gradjes die in d’n ‘hotspot’op de Balkumse mèrt komme wone. In d’n Uitkijk mi d’n torre dus. ’t Wordt schitterend, lèkker veul glas mi rùime lichtinval in heel schón kamers. Ze keijken òlling over de mèrt en kunnen hier alles in de gater haauwe en ze hen ok zicht op hil de Sassenheimseweg. Onze Klaas wil Gradjes strakke vort ‘Big Brother’ gòn noeme. Toen ie da wó zegge, begos d’r krèk inne te bore da heure en zien vergong en dùrrum hiele wij ’t vur gezien.
Denzes moesse we in Skeijndel ’n por schildereijkes van men afleevere. ’n Por heel kleurrijke afbildinge van durskes mi heel schón kumkes op de kaast. We moege nie te lang bleijve van onze Klaas, want hij heeget zó druk mi z’n volgende boek over zandpèdjes in Brabant da-t-ie nou mi unnen hoop vriende òn ’t maken is… Boeke, boeke, boeke.

geschreven door: Bèt van Klaasse