2018 - week 29

‘In Ammirrika loope de minse gemiddeld mar ’n honderd kielemeeter per jaor,’ zin onze Klaas vanaachter z’n boeke. ‘Gin wonder da die minse veulste dik zen,’ riep ik. ‘Ze loope amper twee kielemeeter in de week en da’s zón driehonderd meeter per dag. Overal vatte ze de wage vur… Ik loop alle daag al meer as unnen halve kielemeeter um allennig mar de afstandbediening of de tillefoon te zuuke,’ greens ie d’r aachteròn. ‘Daorgiens doen ze niks mer as zitte en reije en dan veijne ze ’t gèk da d’r zó veul obesitas gevalle zen… D’r zal daor niemes nor de winkel loopen as ie de wage kan vatte. Vur meer as neegentig persènt van alle dinger buiteshuis duikt d’n Ammirrikaan in d’n auto. Hij is meer ted kwet vur ’t zuuke van ’n parkeerplòts as da de wandeling daorheen gekost zó hebbe. Èn ’t bestuur van de plòtse draagt d’r mee òn bé dur overal mar van die dooi parkeerplòtse ner te kwakke.’ ‘Ja jonge, ’t is ’n arige wirreld,’ gaaf ik d’n onze gelijk. ‘mar wij gòn ok dieje kant op, as we nie ùitkeijke. Hier ziede ok steeds meer minse die d’r keijnder alle daag op kommen haole mi d’n auto, ok al wone ze mar ’n schetèindje van de school af.’
Wij kennen hier ’ne jonge gast die overal mi d’n auto nor toe duu. Ik denk da-t-ie ginnins gin fiets hí. Mar hij ziet ’r heel gezond en fit ùit en da kùmt umda-t-ie alle weeke ’n por kirres gí fitnesse (wel mí de wage d’r nor toe…). Hij slooft z’n èige gruuwelijk ùit op al die apperate, mar is te beroerd um honderd meeter te loope vur ’n bódschap. ’t Hoef hier toch nie gèkker te worre… Toen ik ’m unne keer zin da-t-ie minder hoefde te fitnesse as ie nor de sporthal liep in plòts van reej, bromde-n-ie trug: ‘ja, mar ik heb ’n abonnemènt en bé de fitness wordt m’nen afstand, m’n snelheid en m’n calorieverbranding gemeete!’ ‘Da kan de natuur aow noit bieje,’ knikte-n-ik. Toen ik da thuis òn m’ne mins vertelde, zin ie: ‘in Ammirrika besteeje ze nog nie een persènt van ’t verkeersgèld òn vurzieninge vur voetgangers of fietsers. Daor wor ’t dus noit niks op gebied van lichamelijke beweeging in ’t verkeer.’ Da moe’k onthaauwe, docht ik, vur as strakke m’n neef ùit Ammirrika wir dist kùmt.
Wij hebbe swoenzes vurloopig vrijaf. We hoeve nie op te paassen in Rósmòlle want hil ’t huishaauwe is vertrokke vur drie weeke Vietnam. Die verdùlde jong doen vort de hil wirreld over en dan praote ze nog over ecologie èn milieu ok nog… Hoe wijer weg, hoe liever! We hen de uurste plòtjes van hullie vekansie al binne gekreegen via apps! Da’s wèl schón.
Wij drùlle èiges mí dees mooi weer mar ’n bietje in Brabant rond en da bevalt ons goewd. Onze Klaas z’n korte boks kùmt aauwverwetst òn d’r trekke en z’n been zen al arig bruin. Van de week zen we nor Valkeswird geweest. We wón daor nog ’s unne fietstocht nor de kluis ondernimme nou d’n onze toch wa boeke en kalènders moes afgeeve bé unne mins die daor in ’n verzùrgingstehuis zit. Die hi alle Klaasboeke gespaord. Toen z’n vrouwke nog leefde, vertelde ze da d’re mins alles van onze Klaas verzamelde, mar hòst noit iets laas. Hoe dan ok, d’n onze haauwt dieje mins in eere.
We tùimele saoves van de een sport in de aander: voetbal, tènnis, wielrenne… ’t Kan nie op! Mar zèlf beweegen is toch beeter.

geschreven door: Bèt van Klaasse