2018 - week 18

Gullie veijn ’t misschien ’n bietje èige roem, mar zoo is’t zeeker nie bedoeld… In gin teije he’k zón schón fiste meegemakt ès afgeloope mònd in onzen Hèrd. ’t Begos al mi ’n prachtig jubileumfist vol afwisseling, want Den Dùrpshèrd vierde z’n veijfentwentigjorrig bestaon as thejater èn kultuurcèntrum. Op diejen uurste fistaovend ware d’r vurral minse die d’r veul vur gedaon han um alles in goei baone te lèije. We kriegen ’n sort revue te zien, worrin natuurlijk ’t Prebeere wèrd nie kos ontbreeke. Schón zangers, dansers en musici traajen op. Wa zit ’r toch veul goei spuldersgrèij in èige dùrp! ’t Schónste waar wel da Theo van de Ven, de top vrijwilliger, op heel orizjineel manier ’n lintje krieg opgespèld dur onzen bùrgemister. Prachtig waar ok de afsluiting van Mark van de Veerdonk.
En dan dieje leste zondag van april: d’n Brabantsen dag! Daor hi onze Klaas nog ’s veul vur gedaon nòda-t-ie dur Anja’s van Den Hèrd gevraogd wier um ’t dùrpsthejater in ’n fistelijk Brabants zunneke te zette. ’t Is unne gaauwen dag geworre. Hij ha geluk mi ’t weer. Da waar louwloene; dan gòn minse lichelijker nor ’n thejater. Den Hèrd strómde smiddes mooi vol um de leezinge van de profèssers over ons Brabantse taol òn te heure. Vur ons waar ’t arig, umda door ok èige volk ston te oreere over de platpraotereij, mar bèij de spreekers wiese de zaol goewd ùit d’re slaop te haauwe. Henk en Emiel spulde vrolijke mùpkes tussendeur. Um veijf uurre begos de Brabantse koffietoffel en daorvur ha gelukkig ok genog volk ingeschreeve. De zaol zaat mooi vol en ge kriegt waar vur oew gèld. Alleman von ’t goewd en lèkker.
Um zeuven uurre liep de zaol nog voller as smiddes en begos ’t aovendgebeure, worbé onze Klaas efkes herinneringen ophòlde ùit de geschiedenis. Hij ha daorbé foto’s van de belangrijkste coryfeeje van de Brabantse Aovende in de Gaauwe Leuw, De Guld en Den Hèrd. Zund da al die mooi minse d’r al nie mer zen. Mar wa hebbe de van Schalens, de Mosselaartjes en de Ackermanse toch goei dinger gedaon vur ’t Brabants! Ze hen ’n podium gebòje òn al de dialektkunstenaars en nò veijfendèrtig jaor drèijt da nog! ’t Wier unnen aovend vol humor en gezellighèid. D’r waar opvallend veul volk van buite Ballekum op afgekomme, ùit Boksel, Zundert, Lieshout, Oosterhout, Sint Tunnis, Haps, Lith en Hoogerheide. Emiel en Henk opende d’n aovend fistelijk mi ‘laand van balkumbrij en bier’. Daornao kwaamp Riny Boeijen, unne Bèrgse verteller mi boeiende èige verhalen op. ’t Kùmt vanèiges zette z’n beste bintje veur en brocht z’n Brabantse liedjes mi vèrve. Toen innins ston daor unne prachtige kèirel op de planke: Marlon Kicken. Hij pròtte zó mooi plat en ge zót noit verwaacht hebbe da deezen donkere jonge Brabants zó kunne. Hij kwaamp van Curaçao, waar geadopteerd en opgegroeid in Aarle-Riksel. Oit waar ie prins karnaval en wier toen Prins Chokotoff genoemd! Hij rakte vanaf ’t poodium mi men òn ’t buurte ok nog. Hij krieg de zaol mi gemak mee. Onze Klaas din nò Marlon mi Henke ’n por liedjes en vertelde z’n beste verhaaltjes, vurda Lya en Hennie ’t publiek trakteerden op fijne zang en virtuoos gitaarspèl as afsluiting van unnen aovend van klasse mi sfeer.
Onze Klaas hátter over in gezeete of ’t ammòl wel goewd zó gaon en of d’r genog volk zó komme. Muug mar voldaon gonk ie de naacht in. ‘Fijn vur Anja’s en Katherine en vur onzen Hèrd,’ zuchtte-n-ie tevreeje.

geschreven door: Bèt van Klaasse