Bèt van Klaasse 2018

Onderhoud

2018 - week 11

BètKl

’n Por weeke geleeje han we hier unne makelaar in huis. Ge kost oew pand gratis laote takseere en as ’t vur niks is, dan zen onze Klaas en ikke gèire van de parteij. Nòda d’r rondgebliekt waar, noemde-n-ie ’n bedrag en zin da de hil zaak b’ons nogal gedateerd waar. ‘Nou, da zé ik èiges ok,’ flapte-n-ik ’r ùit. ‘Ik ben zówa eeven oud as dees huis en dan kregde zoo een en aander òn mankemente. We hen hier noit niks laote verbèllemonde en ik ben èiges ok nog zówa in orizjineele staat, mènt onze Klaas.’ De taksateur konstateerde toch wel wa achterstallig onderhoud vur ie d’r ùit din. Hij waar amper weg of daor begos ’t gedonder... De verwèrmingskittel moes naogekeeke worre; we han innins gin wèrm wòtter mer. Ons aauw fernuis gonk ’t begeeve. De plee blief steeds durloope bé elke deurspuling. Ons aachterdeur kos bekant nie mer open of dicht. ’t Plefon op de geut gonk òn’t afblottere. De radiators zen òn’t deurroeste… De neij week komme d’r ’n por mènnekes die gespissjalizeerd zen in ’t oplosse van al die probleeme. Òn Tiene hedde ok nie veul wa dees betrèft. Hij zi wa d’r kepot is, mar makt nòvvenant niks.
Zèlf moet ik ok nor d’n dokter vur versleete wèrk. Ik haauw gelijke tred mi ons kiet. ’t Is ’n hil begènkenis as d’r gin wèrm wòtter is. Um thee te zetten of af te waasse moete ammòl mi pènnekes gòn ligge kloote. Onze Klaas is nog in ’n bad mi kaauw wòtter gekrope èn is d’r veul klèinder ùitgekomme. We moeten ons èige waasse òn de wastoffel. Da gedoe mi ’n washèndje brengt ons trug nor vruuger. En as ik onderweijl zoo smèires in de spiegel keijk, verschiet ik van m’n èige. Ons huis zie d’r van buite nog heel goewd ùit en in deeze gi de vergelijking mi m’n èige nie op. Mar ik ben nie alleen; onze Klaas waar pas gefotografeerd vur ’t Brabants programma in Den Dùrpshèrd en toen ie de foto’s zaag, verschoot ie. ‘Oei, da zal nie veul volk trekke,’ zuchtte-n-ie, mar ik mèin da’t misschien nog rillijk op kan dreuge…

Ant is eindelijk geholpen òn d’r ooge! Jonge, wa hi ze lang op die staar-operasie moete waachte. Mar nou bèlde ze wel heel enthousiast op. ‘Wa ze toch vort ammòl konne... ’t Waar ’n wirreld van verschil!’ Ze docht da ze dalek nog ginnins ginnen bril mer nóddig zó hebbe. Goed zo, docht ik, dan ziede gij ’t hier dalek bé de schónmaak ammel nog beeter as ge al dint. En Tien hà ok ’n groot kompliment gekreege, want Ante pupille waare zó groot da ze mee kosse zien da hij heel goewd gedrùppeld hà! Toen onze Klaas da hurde, riep ie: ‘Da wil ik goewd geleuve! Drùppele kan hij as d’n beste, ja. Hij drùppelt al jorre nao, d’n dieje! Hij hi vort lang zat geoefend in al die onderbokse van hum.’ Wa’n ontighèid, wànne.
En nou hurde we da Floris, de klèinzoon van Harrieje die we alle weeke trèffe in Rósmòlle, vurrige week ’n neij nier hi gekreege! Wa’n wonder toch! Da neij orgaan werkte aachtermekare. Z’n èigeste moeder hi die afgestaon en bèij make ze ’t ongeleuflijk goewd. ‘D’n Heer zij gepreeze,’ zó onze vòdder gezeed hebbe.

geschreven door: Bèt van Klaasse