2018 - week 8

De dol daag goewd durgekomme? Hedde gèllie de griep al gehad? Deze keer scheijn ’t unne kaoie variant te zen. Van onzen buurman hurde we da zen vrouwke in ’t ziekenhuis li mi zwaor griep en da d’r veul meer zen die daorvur opgenomme worre. Vandemèirge spraak ik onzen aauwen tandarts. Hij zin da-t-ie èiges de òlling week flink ziek waar geweest. Ik vroeg of z’n vrouw d’n dans waar ontspronge… Die zaat mi heur vriendinne in Benidorm in de zon zin ie, mar hij ha thuis zielig zitte zen. Ja, maansvolk is alt veul zieker as wèllie, mèine zèllie.
Ik kreijg veul komplimènte over m’n optreeje in de film van TV73. Dieje Nol Roos is hier opnames weeze make en ik moet zegge da’k de ùitzending nòdderhand zèlf heel mooi vond. Ze han ’t schón gemonteerd, docht ik.
Bé onze Klaas in de femilie wordt de noodklok gelùid. Zoveul èrnstig zieke innins da wij van d’n inne nor d’n andere moete. Verschrikkelijk en pas han we ’t ’r nog over da ze d’r allemòl nog ware in ons ginnerasie. Ze beginne nou lillijk in ons bos te kappe…
Ant zie alles nog steeds dùbbel. Ze dùrft hillemòl nie mer te fietse. D’r staaroperasie moet nie lang mer ùitbleijve, mènt ze. Tien lupt as ’n aauw mènneke; hij heeget kreemerke. Allennig as ie moet biljèrte, kan ie innins rècht loope… Hij waar mi unne maot weeze keijke bé de kampioenschappe driebaande in Ballekum. Z’ne vriend is ouwer as Tien en hij zie kennelijk nie goewd, want hij is van ’t poodium gekuukeld in den Dùrpshèrd. Hij hi z’n kniescheijf gebroke! Zegge ze nog da biljèrte gin gevorlijke sport is…
Ik zaag vurrige week da alleman de mutse, wante en dikke jasse vur d’n dag hòlde. ’t Wier wir efkes akkrementies kaauw en d’r ware d’r die al over unnen Elfstedentocht drómde, mar ’t waar van korten duur. D’r kos efkes buite geschòtst worre. Wij dùrve da op onzen aauwen dag nie mer. We volgen ’t op tillevizie, zeeker nou mi die Olympische winterspeule in Korea.
Van de week he’k nog wel moete laache. ’n Vriendin van ons moes nor ’n nichje in Frankrijk en vur ze op reis gong, ha ze èchte sjekladebolle bé Jan de Groot gehòld. Toen ze op de plòts van bestemming òngekomme waar mi d’r kado, volgde ’n teleurstelling. ‘Moet da ’t beste ùit D’n Bosch zen?’ vroege ze. En wa bliek nou. Zaat ’r hillemòl gin slagroom in die bolle! ‘Ècht Bosch,’ zin d’r iemes, ‘unne grooten bol zonder inhoud…’
D’n onze zucht en krucht en is niks wèrd. ‘Haauwt afstand,’ ruupt ie, want hij mènt da-t-ie die rotgriep ok te pakken hi. Ik bleijf mar ’n bietje ùit zen buurt. Ik moog de Mirroise Idols wir mee zjureere in de Driezeeg. Prachtig, zoowas die klótjong vort dùrven op te treeje in ’n kèijvol zaol goei volk! Ik ha m’n karnevalsklirròzzie nog bé mekare moete zuuke en hoopte mar da’k de griep zó ontspringe. Mi ’ne laach docht ik: Die griep van onze Klaas kreijg ik nie, want ik heb van hum nog noit niks gehad…
Ik heb ’t ’r tot heeje toe nog goedzat vanaf gebrocht, mèin ik.

geschreven door: Bèt van Klaasse