2018 - week 36

‘Wa’n lèkker fietsweeke hebbe we deeze zommer toch al gehad,’ knoorsde onze Klaas tevreeje. Ondanks de hèt han wij veul op ons staole ros gezeete. D’n onzen is dan in z’n illement en ik drùl d’r aachteròn. Hij zuukt ’n mooi tochje ùit ònder de beum en langs ’t wòtter mi fijn terrasjes onderweeges en dan geniete wij same en denke ‘lót de boerre mar dorse.’ Afgeloope week han we ’n druk program. We dinne mi Tiene en Ante op vreddeg nor Alphen. Daor zit de beste keuke op gebied van Indiese rijsttoffels: Bunga Melati! Tien ha vurraf besproke want ’t is daor alt kèijdruk. As we die kanten opgòn, fietse we dur d’n dag over ’t Bèls Lijntje en dur ’t Zand. Breujkes en thee mee en geniete op ’n bènkske onder de beum. We dinne nor Baarle Nassau mar daor wiere we gèk van de hèrrie; een en al traktors mi ònhang. ’n Lawèij um van te verschiete en ’n rotlocht um van te vluchte. Daor hen we’t nie lang ùitgehaauwe. Mar de fietstocht waar wijer goewd umda’t weer wir zó bestendig wèrm waar. Bé Bunga duu Tien alt de bestelling, want hij hitter verstand af, mènt ie. Hij hi nog oit in Indië gediend. Hij wit dus krèk wèlke rijst we moete vatte bé wèlk vlis en zoo en da bevalt ons ècht prima.

Sòtteres ware we um twèilef uurre besteld bé Gradjes. Daor zón we mi onzen aachte bé mekare komme. Kammereuj van vruuger af al; sommigte vanaf de bewaarschool… Kaatje en Gradje han goewd gezùrgd. Nò unne lèkkere lunch kriege we ùitleg over de Linietocht die ons te waachte ston. We dinnen op de fiets nor d’n Hennist. Grad ha de zaak grondig veurberèijd en wies zóveul te vertelle over de geschiedenis van ’t landschap da we ooge te kort kwame. We fietste eigelijk over de vestingslinie van Frederik Hendrik. Ongeleuflijk da ge daorvan nò bekant vierhonderd jaor nog zóveul trug kost veijne in de umgeeving. We dinne van Orthen nor Engelen en kwame langs ’t beruchte Meerwijk kastilleke op de weg nor Crèvecoeur. We zage lòtter nog overgebeleeve verhooginge van Fort Cazimir, Isabelle en Anthonie en we kriege gelèijelijk òn al wir honger. Um zeuven uurre linne we òn bé de Witte Zwaon in Ballekum. Daor hen we d’n dag afgeslote mi ’n prima eetentje. Prachtige wijn, goeie friet en malse gerèchte die overal in de smaak viele. Alleman waar vol lof. D’r wier gebuurt en gelaache zoowas in onze jongen ted en onze Klaas en ikke dochte op de trugweg nor huis: wa kan zónnen dag toch zalig zen! Unnen dag mi’n gaauwe rèndje.

Tien en Ant berichtten ons over unne neijen ònschaf: unne pedaalimmer mi sensor! Daor hoefde ginnen pedaal mer te bediene of niks. Allennig ’n haand nor d’n deksel en ie gonk vanèiges ope. Da wonder han ze gezien op internet en mee besteld. Mar nou waar ’n groot pak òngekomme en daor zaat hillemòl nie de roestvreij staolen immer in die ze gewild han. Nee, ’t waar ’n groot hard blaow geval mi unne zwarten deksel en da leste waar ’t innegste da klopte. Tien mee in de reaksie; hij ha sjegrennig laote weete da-t-ie ’t geval op hullie koste gonk trugstuure. Toen krieg ie as antwoord da-t-ie da toch mar nie moes doen, want dieje staolen immer zaat in blaowe folie die ge verondersteld wiert d’r af te haole vur gebruik… Mi ’ne rooie kop zaag Tinus da’t klopte.

geschreven door: Bèt van Klaasse