2017 - nummer 37

Ik keek in de krant van vurgende week denzig en toen docht ik persies wa hier nou bove m’n stukske sti. Dieje maffe Bosse sufferd ha òlling pagina’s geweijd òn de … penis! Op een blad ha d’r iemes z’n èige ùitgeleefd dur mar liefst virtien overjorrige komuniepielekes te teekene en in te kleure en daorbé ston dan ok nog ’s da die onooglijke dinger de antennes van ’t hart ware. Nou docht ik mee, dan zulle die harte d’r ok wel nòvvenant ùitzien. Dan kwame d’r ok nog ’n por pagina’s mi vier bloote kèirels in ’n artikel da over buikvèt gonk…. Vruuger han we de piskeijkers as vurlooper van de dokters, nou hen we dus ok vort pielekeijkers. Ik von ’t irlek gezeed allemòl nogal ’n lullig gedoe. Ge wit teegesworrig nie mer of zón stuk nou dur unne maanskèirel of dur ’n frommes geschreeven is. ‘Malika Sevil’ ston d’r as naam. Da waar volges onze Klaas toch veul kans ’n vrouw, mar diejen uroloog die in ’t stuk òn ’t woord kwaamp, hiette Cobi Reisman en da vertraowde d’n onze nie, zin ie, want da waar toch unnen hij… Hoe dan ok, wij ware nie de innegste die over ’t krantestuk ons bedenkinge han.
D’r kwaamp al gaauwèchtig tillefoon ùit Vorstenbosch. Of we de krant al han gezien. Ja, da han we. ‘Ge stòt in de krant!’ ha Ant smèires mee geroepe toen ze al die tampeloeriskes zaag, mar daor waar ’t heure mins niks mi ins. ‘Tussen al die lulle zit de menne nie tusse,’ ha Tien truggegreenze. ‘Ja, daor zulle ze lichelijk gin plòts vur gehad hebbe,’ laachde de ons, ‘’t zó ok nie goewd zen da daorvur ’n òlling pagina alleen opgeofferd waar geworre!’ ‘Innen op ’t twidde blad liek ’r toch veul op,’ schaoterde Ant trug.
Onze Klaas hurde ons beezig en kiek bedenkelijk, mar toen Vorstenbosch wijer gonk, moes ie d’r toch ok mi laache. Ze vertelde da Tien nò ’t zien van al da wild vlis z’n best ha geklaagd. Da makte ons nijschierrig. Hij ha gezeed: ‘Daor komme ze vergimme nou mi òn! Nou wij ammòl vort zó wijd zen, da we unnen buik hebbe en onze Sjarel nog nie mer kunne zien al han we’t gèir. Lulletjes roozewater da zen ’t daor bé de krant. En antennes van ’t hart…!? Ik heb ’m dus alt verkeerd gebrùikt ok nog!’ Nee, Tinus waar niks bleij geworre van de peniskrant. ’t Innegste wa hij nou zeeker wies, waar da-t-ie ’t nie òn ’t hart ha, want over potènsie moeg nie geklaagd worre. Mar hij hagget ùitgebrèijd geleeze, liet Ant weete en hij waar d’r af verschote da d’r behalve pille ok al vort injeksies vur gegeeve wiere. ‘Wa gòn ze d’r op d’ren aauwen dag toch nog ligge kloote,’ ha onze Klaas gezucht.

geschreven door: Bèt van Klaasse