Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Bèt van Klaasse 2017

Zonnig

2017 - nummer 36

BètKlMi onze Klaas same zaat ik te geniete van ’n bèkske thee in hartje Rósmòlle. Wa is da ’n gezellig bruisend dùrpsplein in de zon! D’n onze is op de fiets hierheen gekomme en ikke mi d’n auto, want mi men kaoi been kan ik nog steeds nie ùit de weeg en onze Klaas fietst gèire. We hen zat te keijke, want ’t is unne prachtigen dag. Achtentwentig grade! Veul bloot grèij dus. ’t Is nie gelijk eeve sexy, da nie. Van die jong meide mi van die breej bòjems in te korte rùkskes en dan ’n lijf, vur zó wijd ge’t kunt zien, vol tattoes… Nee, onze Klaas wordt daor niks lustig af. Nou vur men ister eigelijk ok nog niks vurbé gekomme. Van ’n por boereháskes in korte boks wor ik nie wèrm. Ik zaag gerdùlme ok nog volop spataoiers en sokke in ope schoewn en dikke buike over d’n boksenbaand…! Nee, daor ben ik gauw op ùitgekeeke. Gif men onze Klaas dan mar. Die kan d’r qua modèl nog goewd mi deur.
Vandemèirege zen we nog efkes nor Uje mèrt geweest. Zoo begin ik al firteg jaor de neij week. Daor komme we vur ’n bèkske bé mekare en buurte we wa beij mi ons ouw vriende. Vantevurre doe’k efkes langs de lappekraome en daor blef lichelijk iets òn m’n vingers hange.
Vandemèirege kwaamp Marion van Martjes efkes bé ons zitte. ’n Pront wefke mi ’n prachtig figuurke. ‘Wa hedde toch ’n vrolijk jepunneke òn,’ zin ik gemènd teegen heur. ‘Ja, mar dees kan ik allennig nog overdag òn,’ laachde ze, ‘want saoves kekte d’r dwèrs durheene.’ Nou zit zé in ’t onderwijs en ze vertelde van de neij klas in d’r school en van ’t fisje da daor gegeeve waar. Ze ha daor nog ’s ouwverwetst stòn te swinge bé van dieje rock en rolmuziek in van die partyverlichting. Nòdderhand kwaamp unne neije kleega bé heur staon en zin: ‘Vrouwke, ge kunt dwèrs dur oew jurkske keijke.., ik heb nèt oew ondergoewd gezien.’ ‘Da kan noit veul zen geweest,’ riep Marion, ‘want ik heb unne string òn.’ ‘Ja, da he’k ok gezien,’ zin de mins.
Ik vertelde da natuurlijk teegen Ante. ‘Ja,’ klaagze die, ‘in zón klótlèpke kunne wèllie ons battereij nie mer kreijge, mar we hen ok gin jeponne mer òn wor ge durheene kunt keijke.’
Onze Klaas kwaamp giestere thuis mi unne kook èipel en spèkbónne ùit D’n Dunge. Die kreg ie van z’ne muzikale maot op ’t Mòskèntje. Dè wordt dus strakke petòzzie mi worst en èigegemakten appelmoes... Ik kreijg d’r nou al ’t wòtter van in m’ne mond!
D’r zate twee mooi mèidjes neeven ons op ’t Rósmòlles terras. Ze han ’t over hullie studie, over stages en van de grèij vur ’t kommend schooljaor. ’t Klonk ’n bietje zùrgelijk. Op zón oogenblik wor ik toch zó tevreeje mi mennen aauwer! D’r kùmt grif rust over men. Dan denk ik: wèllie hoeve ons lèkker nie mer zinnoewèchtig te make over zón sort zake. Wij kreijge gin proefwèrke of exames mer, gin strafwèrk of niks! Wij meuge gewoon onbekommerd van de zon geniete en denke da’t onzen ted wèl vort zal dure.
Nee, ’t is al bé al zó gèk nog nie um oud te zen!

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 36 400


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard