2017 - nummer 35

Nou ’t waar me de week wel. Ant ha gezeed da ’t ted wier da we d’r mi ons viere wir ’s ’n por daag ùit dinne en ze ha mee ’n schón hotèl geboekt in Ellecom. Daor zó onze Klaas dan mi hullie langs d’n IJssel kunne gòn fietse en ok nog efkes de Postbank op as ’t weer meewerkte. Ik zó mi men kaoi been in ’t hotèl bleijve en daor dan wa schildere en leeze en zoo.
Zoo gezeed, zoo gedaon. ’t Waar d’r ècht schón, da mót gezeed. Prachtige natuur rond ’n vier stèrre hotèl op ’t Landgoewd Avegoor. Alles gonk goewd; de twee kèirels gonge zwemme in ’t verwèrmd bad van Avegoor en ze oogde bèij nog fidant in hullie zwembóks, mèin ik. Die van Tiene ha mar € 5,95 gekost bé d’n Aldi, mar ze liek grif duurder. Tien verkondigde èiges ok da ze wèl vijftien wèrd waar. ‘Da kùmt,’ zin ie, ‘umda’k nog zón afgetraind lijf heb. Hier ziede de sixpack!?’ ‘Ja,’ ik kan da krèk zien, riep d’n onze teege Tiene, ‘mar ge het ze wèl goewd in ’t vèt verbùrge.’
Smèires ha onze Klaas gebakke èij mi spèk gevat en saoves bé de Sinees in Doesburg ha-t-ie van alles wa gepruufd. En toen gonk ’t mis. Hij kos de plee nò de trugweg amper haole en wier me toch ziek! ‘Salmonella,’ zuchtte-n-ie. Ik hagget grif mi hum te doen. Hij waar ècht strontziek…; koppeijn, bùikpeijn en korts. D’n hille naacht gin oog dicht gedaon. Halve naacht hi-t-ie alles nog ondergespaowd en wijer um ’t ketier de pot op. ‘Da unne mins toch zóveul diarree kan kreijge,’ klaagde-n-ie. Saanderdaags smèires probeerde-n-ie nog mee nor ’t ontbijt te gaon, mar hij kiek zó gruun en vuulde z’n èige zó beroerd da we van èrremoei mar gaauw nor huis zen gegaon. We vonne ’t zund en zinne da Tien en Ant moesse bleijve en van de geleegenhèid moesse profiteere, want ’t weer waar innins moier geworre. Da vonne ze nò veul praote goewd en zèllie hebbe nog mooi rondgetoerd.
Gelukkig is d’n onze nou wa òn de beetere haand, mar òlling opgeknapt is ie nog nie. Mi m’n been is’t nog steeds niks wèrd.
Vurgende week waar ik op d’n thee geweest bé de neijen bisschop. Hij ha men èiges verzocht um efkes te komme buurte. Da waar ’n groot suukses al zeg ik ’t zèlf. Hij is unne gewoone vriendelijke mins. Hij zin da-t-ie èiges d’n thee gezet ha, want ’t pèrsoneel ha unne vreijen dag. ‘Oo,’ zin ik mee, ‘dan hen we zoogezeed vrijhof ok nog!’ Daor kos ie wel um laache. We han zóveul te praote da ’t mee twèilef uure waar. Bekant twee uure geklazzineerd! ‘Nou gò’k efkes nor de Silva, hierneeve, want daor kùmt onze Klaas ok nor toe. Gòdde zówèlle mee unnen bottram vatte?’ ‘Dat kon ik wel doen,’ waar ’t antwoord, ‘maar eerst even plassen.’ Ja, daor kos ik ’m nie bé hèlpe. Da moete bisschoppe ok èiges doen, wánne.
’t Wier gezellig mi onzen drieje. Lèkker samen eete en buurt zat. Onzen bisschop is unne bewonderaar van z’ne veurganger, Bekkers. Zen streeve waar um unne gewoonen bisschop te zen vur gewoon minse. Da wil deezen bisschop ok. Verstandige mins!
Onderweeges nor huis zin ik teegen onze Klaas: ‘mar goewd da wèllie ok gewoon minse zen.’

geschreven door: Bèt van Klaasse