2017 - nummer 27

’t Waar vaderdag. We han ons jong laote weete da ze niks hoefde te doen. De weersvurspelling waar zoo da de oudjes gèire zón gòn fietse. Kosse zèllie gòn zwemmen as ze wón. Wij han Demen in de planning. Da plòtske òn de Maos, zón firteg kielemeeter van ons af. Da kunne wij krèk òn. Dwèrs dur Vinkel, d’n Hisse Stèlt, Hèrperduin èn de Maospolder richting de vier D-dùrpkes: Dieden, Deurze, Denneburg, en Demen. We zate al vruug tusse de wiele. Ik ha vier èijer gebakke mi spèk, want da vèine wèllie lèkker vur onderweeges. Onderweeges keeke we ons oogen ùit nor al wa groeide en bloeide. We roke liguster, lende en hoigras en ware zoo ’n èind weg. In Hèrperduin gonge we op ’n bènkske zitte bekomme bé de wòtterplas. Zón stuk of tien pèrdjes kwamen ùt ’t wòtter gespold en rolde dur ’t zoft zand um de steekvliege van d’r lijf te haauwe. ’n Schón gezicht, die rollende pèird! Mar toen kwame ze op ons af. Wij zen nie bang òngeleed as ’t op boerdereijdieren ònkùmt, mar ge kost mèrke da dees pèird eetesgrèij gekreege han van vurgònde fietsers. Ze blieve beedele. Ze lèkten òn haand en voewte en wiere steeds stranter. We kossen ons brood mar beeter erres anders opeete, bromde onze Klaas. Hij ha gelijk; ge kunt zón pèird noit òlling vertraowe. We viete de volgende rustplòts en toen we bekomme ware, drùlde we deur nor De Drie Sterren op d’n dijk teegenover Batenburg. Daor is ’t alt schón. Ge ziet ’r veul volk langskomme en de lesten ted ok wir de Maos oversteeke mi ’t zondagsveer. We wiere verwend. Zitte we daor te geniete, kùmt ’r de Ster ZLM toer innins langs gestove! Wannen hoop plisie is d’r mi zónne profwielerronde gemoeid!
Ùitgerust en wel dinne we trug richting Mirroi. Deeze keer gonk ’t dur de Geffese bosjes en over de Wirscheut. Bé de Vinkelsen Driehoek ha’n we wel ’n ijsje verdiend, vond ik.
Bekant tachentig kielemeeter han we d’r opzitte toen onze Klaas saoves de fietse wir òn ’t infuus lin. Muug mar voldaon ware we en toen ons Mrietje toch nog efkes mi d’r hil huishaauwe op de klep viel, waar da allennig mar heel welkom.
Van de week hi onze Klaas twee immers kroesele en bizzumme geplukt en da grèij sti hier nou op de geut te pruttele en da rùikt wel zó lèkker! Daor kredde grif ’t wòtter van in oewe mond. Ik vries ’t dalek in. Ik heb de deuskes mi heete soda afgewaasse en klaor staon. ’t Is nou zón 33 grade en da is toch vort te heet um gòn te fietse.
Saoves bèlde Ant. Ze ware same weeze fietse en han gerust bé de Kersouwe en daor ha Ant d’r tas laote staon mi alles d’r in! Ze waar d’r pas bé de Kilsdonkse meule aachtergekomme… Gaauw trug nor de Heezikse maste, mar daor waar niks te zien. De bank ingelicht, want de pas zaat ’r ok in. Zegt da Tien ’m reej, mar hij zin niks. Zuchtend en muug kwame ze thuis òn. Gonk mee de tillefoon…! ‘Ik denk da’k ùllie bleij kan make, klonk ’t òn d’n andere kant… Ik heb ’n tas gevonde.’ Dieje zèlfden aovend ha Tien ze opgehòld op Braakven. ‘D’r zen gelukkig nog irlijke minse!’ jubelde Tien. Hij geurde’n ’m en waar de stom streek van Ante alwir vergeete..

geschreven door: Bèt van Klaasse