2017 - nummer 10

Zedde de karneval en de uurste vaasteweek goewd durgekomme? Onze Klaas waar mi die dol daag ok nog jarig en da hen we mi èige volk gevierd op de zondeg. Gelukkig waren Ant en Tien van de parteij en gewèldig in de weer. Ant din gereegeld nor d’n ònrecht en hiel d’n afwaas mee beij. Wij hen gin afwaasmesiejn of niks en as ge dan in inne keer mi twentig man bent, dan lupt da arig op. Vanèiges kroep ’t aauw grèij bé mekare en de jeugd zaat ’t te weete in de sèrre. De klèinmanne dartelde d’r gezellig tussendeur.
Toen ’t hil speul nò de middeg wir vertrokke waar, kwaamp d’n optocht langs. Gelukkig blief ’t dreug. Schón wages en vrolijke loopgruupkes zetten ons dùrp in de zon. Saoves kieke we nor d’n Duitser. Keule en Mainz. Schón kleurrijk volk, mar ok veul aauw moppegrèij. Dinger die onze Klaas fijftig jaor geleeje vertelde, wiere daor mi applaus begroet azzof ze krèk bedocht ware. Gelukkig waar d’r wa orizjineel laacheswèrk ok. D’n onze ha zat te keijke. Malse vròllie mi lang bloote been! Wa kunne die meide danse! Prachtige pèkskes en circusèchtige spronge...!
Zund da de bùie de karneval lòtter begaoide vur D’n Bosschen optocht. Da’s triest vur de minse die al da wèrk vur diejen Oetelstoet gedaon hebbe.
Denzigs waar ik zjurylid vur de ‘Aidels’ in Mirroi. Da is alle jorre ’n gewèldig fist vur de keijnder. Agge ziet hoe die klèin zó vreij gòn stòn zingen en danse, dan is da grif arighèid. Wij zón daor vruuger vur ons èige nog nie òn dùrve denke. Alle keijnder die meedinne, kriegen op ’t èind unnen beeker. Ik moes die op ’t poodium ùitreike en de dilneemers wieren ok nog ’n kadobon rijker. D’n uurste prijs is unne joekel van unnen beeker die ge mi twit vaast moet haauwe. Mi al de dilneemers op de foto en dan op huis òn. Muug mar voldaon plofte ik thuis op de bank um bé te komme. Ik denk da’k ’t miste geleeje ha mi de hèrrie. ’t Is prachtig, mar die decibèlle zen vur ons ècht nie um te hebbe. Mar allee, ’t zit ’r wir vur ’n jaor op en we zien strakke mar of we’t in 2018 nog mee meuge make.
Onze Klaas klaagde da-t-ie ’t in z’ne rug ha. Hij ha unne kwak blombolle en knolle gekreege vur z’ne verjeurdag en die moesse tusse de bùie deur de grond in. Hij ha z’n best gefruut in d’n hof en da waar ’m slècht bekomme. Hij hoestte en kreemerde dur d’n hèrd.
Onzen hof begint ’r al wel in te geleuve! D’r stòn al weeke lang sneuwklùkskes en krokusse te bloeie en de kornoelje sti op springe. ’n Gezellig hoopgeevend gezicht!
Op zulder hiele de maos b’ons ok karneval; ’t gonk ’r snaachs toch tekeer! Gelukkig hen ze d’r èige wir vlot laote vange mi de klemkes. Nou de naachtelijke hèrrie blef, denke we da d’r ok ratte zitte. Daorvur moete aauw lampe verbreijzele en da glas dur unne strùif menge en daormi de ratte lokke. Ze kunne d’r nie afbleijve en ze kunne d’r nie teege... Ik zal de keuken ’s in doen en strùif gòn bakke en meepesant zónne rattestrùif make. Goewd oplette da’k m’ne mins nie de verkeerde op z’n burd doe, want hij krucht wel, mar ’t zó toch zund zen, wánne...
Wa’k vort gruuwelijk bùi ben, is’t gezannik over de verkiezinge. Ik bleijf gewoon zweeve...!

geschreven door: Bèt van Klaasse