2016 - nummer 25
Vandemèrge he’k wir veul schik gehad bé Lambère. Ge wit da’k daor alle weeke heen moet. ’t Is daor alt gemoedelijk en gezellig. D’r zate al drie vrouwkes op d’r burt te waachte en ik kende hullie umda ze vruuger nog b’ons in de straot hen gewónd.
‘Nou,’ zin Joke, ‘da maansvolk, da blef toch zó gèk as unne juin, wánne. En da gi schenbaar gewoon deur tot òn d’ren dood.’ Daor moes ik meer af weete, da begrepte. ‘Hoezoo?’ onneuzelde ik daorum. ‘Ons moeder vertelde daor oit over… Ze waar weuw en ze zaag ’r nog grif goewd ùit, al zeg ik ’t zèlf. Ze waar nog ’n pronte vrouw. Jònnus van 83 kwaam bé heur aachterum binne en ge zul ’t nie geleuve, mar hij zin: “as ik unne keer òn oew kniejes maag vuule, dan kregde gé van men unne peeperkoek.” Ons moeder verschoot ’r af en reageerde nogal afkantig, da begrepte. “Ge kunt ’r ok unne krintemik vur kreijge,” drong heet Jònnuske òn, mar ’t waar nie besteed.’ We moesse d’r allemòl z’n best um laache.
‘Onzen buurman,’ zin Janske, ‘is al 95 en hij lust ‘r nog pap van.’ ‘Hoezoo?’ moes ik natuurlijk gèite. ‘Bè, hij is vort òlling alleen en hij ha ’n schón vrollie gevraogd um mee te gòn eete in zón dèftige geleegenighèid. ’t Vrouwke ha greeg gehapt. Ze han nogal wa wijn op en ’t wefke moes nog ’n èind reije. “Blef mar bé men,” ha onzen buurman gezeed, “ge kunt hier goewd mee in bed bé men.” Daorop ha zé gevraogd: “mi of zonder seks?” “Da meugde gé èiges beslisse,” waar ’t antwoord. “Nou dan liever zonder.” Da viel hum lillijk teege. “Dan zal ik m’n èigen òn de afspraak haauwe,” zin de mins, “mar ’t is wel zund van diejen biafra die ik al gevat heb.”’Hoe ’t verhaal van janskes wijer gonk, weet ik nie, want ik moes mi m’ne kop vol krulspèlle mee onder de kap en daor hurde niks mer.
Toen ik dees veurval thuis vertelde, vond onze Klaas da d’n buurman ‘Bums dwars gebakke’ òn ha moete bieje…
’n Weijl geleeje moes ik op kontrole nor ’t ziekenhuis en daor zaat Anneke. Zé is ok b’ons ùit de straot. ‘Wa doede gé hier?’ hùrkte ik niks neijschierrig. ‘Ik moet nor onze Jan, die is krèk geopereerd vur z’n hart,’ zin ze. ‘Ik moet efkes waachte op de zuster. Die kùmt men dalijk haole ès ik ’rbé maag.’
Weeke lòtter gonk ik mi onze Klaas nor de kapper en daor ston Anneke warèmpel mi d’r fiets òn de haand. ‘Hoe is’t mi oewe mins. Is ’t allemòl goewd afgeloope,’ wó-j-ik weete. ‘Ja, heel goewd,’ zin Anneke, ‘’t is unnen òllinge neije um zoomar ’s te zegge… Ik kreeg ’n briefke mee toen ie ontslage wier ùit ’t ziekenhuis. Daor ston in da-t-ie drie weeke gin seks moeg…, mar daor heb ik gaauw drie mònd af gemakt,’ laachde ze. Toen ik Annekes mins van de week in z’nen hof zaag schoefele, kos ik ’t nie laote en riep: ‘hee, meugde al wir?’
Hij keek of ie ’t in Keule hurde dondere.
geschreven door: Bèt van Klaasse