2016 - nummer 12

Ant hong hier al vruug òn de tillefoon. Ze wó d’r zeeker af zen da ze men nog thuis trof, zin ze, want ze verwaachtte da’k wir gaauw op rèts zó gaon. Eigelijk von ik da hillemòl nie zón mooi opmèrking op m’ne fistdag, mar allè. Ik vertelde teege Vorstenbosch nog mar ’s da we gewoon de dinger van alle weeke zón gòn doen; dus da we onzen oppaasdag bé ons Mrietje moesse doen en wijer niks aparts. ‘Mèrge gòn we same nog ’s trug nor de Jeroen Bosch 500 tentoonstelling, want dieje wonderschilder is dus ok jarig en daor zen wij bèij nog lang nie ùitgekeeke,’ gaaf ik ok nog as bódschap mee.
Mar ik heb ok ’n kroonjaor binnegehòld… Ik heb ons femilie en vriende vurraf laote weete da’k ’t hillemòl nie vier, want wij hen dees jaor al veulste veul òn onze kop. Onze Klaas is’t daor niks mi ins, mar da kan men mooi niks verschille. ’t Gi over menne verjeurdag en nie d’n humme, wánne. Hij greens da’k dan ok nie mer nor de verjeurdaag moet gàon van aander minse, mar da volk verzuukt men toch èiges.
’t Liefste zó’k hillemòl gin èige verjeurdaag mer viere. Ik heb vort gloria zat gehad en ’t markeert allennig mar hoe vergimmes oud da we stiekem beginne te worre…
D’n onze wó men van de week al de fiets op hebbe, mar ik ha buite de wend gevuuld en liet weete da d’r niks van in kos komme. Ik gò daor gin oorontsteeking oploope. Wel zen we al op ’n terras nirgestreeke in Rósmòlle. Lèkker ùit de wend en in de zon. Da waar goewd te hebbe. Daor vertelde d’n onze gaauw efkes da-t-ie beezig is mi ’n Brabants stripverhaal vur keijnder. ’t Ha wijd weg iets te make mi Ollie B. Bommel die dees jaor veijfenzeuventig wordt, zin ie. De hoofdpersoone zen birkes ùit Bommel en die zen ok al jarig. ’t Gi over schatgrave, geleu’k. Wa onze Klaas op z’nen aauwen dag toch nog ammòl op d’n hals hòlt, wánne!
Ik heb m’ne zin durgedreeve en ’n neij illektriese fiets besteld. Ik moet dalijk beslage ten ijs komme. Ik heb ze al ùitgeprebeerd en ik mèin da’k ’n goei keus gemakt heb. Ik kan strakke wel tachentig kielemeeter zonder oplaoie…! Ik ha gezeed da onze Klaas ok mee moes veraandere, mar hij wó d’r nie òn. Nee, zen aauw fiets zaat zó lèkker en speurde zó goewd èn paaste zó mooi in d’n auto… Ze wier irdaags pas aacht, zin ie. Hij ha d’r 27000 kielemeeter mi gereeje en docht ’r nog nie over die fiets in te rùile. Ge kreegt ’r trouws ok niks vur trug, ok nie.
Nou zal’t strakke wel zoo ùitpakke da we wir op hum kunne gòn zitte waachte op de terrasse, umda zen fiets moet oplaoie… Wa zal ie ’t moeten heure van Tiene, Ante en men, d’n èigewijze klippel. Dan zal ie nog nie jarig zen!

geschreven door: Bèt van Klaasse