2016 - nummer 2

Wij hen hier mar ’n kloote week aachter de rug, mar nou hope we da’t wel de goeie kant op blef gaon. We zen ’t jaor mar gammel begonne; onze Klaas hi wir zó ligge krampeere mi z’ne jicht da-t-ie nie op of neer kos. D’n dokter hattem colchisine veurgeschreeve, mar da grèij hi niks geholpe. Inteegendeel; van dieje troep is d’n onze nog lillek òn d’n dunne grakt ok nog. Hij hi d’n dokter vervloekt, want hij ha nog zó goewd um diclofenac gevraogd, mar nee, da kos wel ’s vèchte mi z’n bloewdverdunners… Nou, m’ne mins hi hier allennig mar daag lang gevochte mi de peijn van lillijke jicht in z’nen enkel en z’ne knie en as ge dan ok nog gereegeld nor ’t hùiske moet renne, kunde oew èige wel indenke da’t hier gin halleluja waar. Alle kirres as ie z’n been moes bùige, kwèkte-n-ie van de peijn en as ge dan alle kirres nor de plee moet, kunde oew èige wel veurstelle da’t gin pretje is. Ik ha d’r grif mi te doen. Hij hi naachte nie nor bed gekunne, want as ie gonk ligge, wier ’t nog èrger en hij kos nog gin lake mer òn z’n been veele. ‘Èzzof ze’r mi spèlle insteeke,’ zuchtte-n-ie gereegeld. Van èrremoei is ie mar aachter z’ne kompjoeter gekrope en daor hi-t-ie alle meugelijke informasie over z’n ziekt op zitte zuuke. Nou hi-t-ie ùitgedokterd da’t òn men li! Zóddem nou nie wa doen! ‘Ja,’ riep ie, ‘umda gé de verkeerde dinger vur men kókt… Ik maag hillemòl gin zweezerik, nierkes, mossele of sardientjes hebbe en die hedde gé nou nèt zó dik vur men klaorgemakt! Èn stroop moet ik al hillemòl nie vatte…’ ‘Nou zulle we’t hebbe!’ ha’k truggekètst, ‘worrum zal ik al da grèij in huis gehòld hebbe!? Umda gé alle kirres zint da ge’t gèire hat, gaperd!’
Hij hompert hier al daag dur ’t huis en zóiets is alt ongeleege, mar ’t kùmt nou natuurlijk wel heel slècht ùit, want hij heeget nèt harstikken druk. Mar allee, onze Lieven Heer hi ok veul geleeje moet ie mar denke, wánne.
Vanmèirge hi-t-ie d’n dokter wir gesproke en die hi-t-ie al z’n ellènde op z’n vesje gespaowd. ’t Gesprèk verliep niks vriendelijk. Ik weet nie of da wel zó wijs waar, mar d’n onze hi z’n hart toch efkkes bé ’n aander kunne luchte. Hij hi wèl wir diclofenac veurgeschreeve gekreege. Ik heb ’t gaauw gehòld bé d’n apoteek en vergimme, hij mènt da’t nou nò twee pillekes al hèlpt..!
Da kwaamp goewd ùit, want nou hi-t-ie ok wa meer praot en dalijk verwaacht ik Tiene en Ante en dan moet ’t nie zoo zen da d’n onze hier mi peijn zit te pratte, wánne. D’r zal gesprèkstof zat zen, want Tien hi bé’t biljèrte in de finale verlorre ze daor hen ’t nog nie over gehad. Die twidde plòts hittem wèl ’n por honderd euro opgeleeverd. D’n duuvel schet toch alt op dezèlfden hoop ok. Ik verwaacht eigelijk wèl wir ’n bietje vuurwèrk, ja.

geschreven door: Bèt van Klaasse