Bèt van Klaasse 2015

Gedaanteverwisseling

2015 - nummer 36

BètKlD’r zal d’r hier dees week inne lillijk op z’n neus kijke! Onze Klaas mènt da-t-ie nog steeds vur De Brug kan blijve schrijve, mar in tussentijd heb ik de riddaksie allang umgeprót! Ik heb ze gezeed da bekant zestien jaor wel vort lang zat is, en da ze men mar ’s de kans moete geeve. Onze mins hi wel vort langzat meuge lulle, zó’k zoo denke. En geleuf ’t of nie; ik kreeg da nogal ’s vlot vur mekare bij al die Janne bovenin. Denkelijk hen zèllie toch meer gevuul vur vrouwvolkenaard, want bij de veurgangers daor in Gimmert ha’k ok al ’s òngeklopt, mar daor wier men veurstel mee zó wijd weggegoid da’k ’t in gin jorre mer trug zal kunne veijne… En toch is de revolusie nou ingezet!
Hoe dan ok; ge zit vort alle weeke mi men opgeschùpt. Mi de beeter helft, mi de vrouw van, mi de aander helft van ’t traowbuukske.…, mi de muze van, mi de ons zoogezeed. Èn onze Klaas wit nog van niks! Die mènt echt da zijne klèts dalek wir gepubliceerd wordt.
Ik zal deezen donderdag mar vruug vertrekke en zùrge da’k nie thuis ben as de Brug hier binnevelt, want de kiet zal te klèin zijn… Mar hij moet ’r mar òn wenne!
Ik mèin da’k alle weeke stof zat zal hebbe, want Tien en Ant bleijve hier gewoon komme en ons Mrietje en de jong zijn net zó goewd van men as van hum, wánne. ’t Innegste verschil zal misschien zijn da de weekelijkse column ’n bietje vrouwvriendelijker wordt en da d’r vort wa kritiek ‘andersum’ in de wirreld kùmt. Onze Klaas hi nogal ’s wa te mèlden over men, mar nou krijg ik eindelijk de kans op ’n weerwoord um zoomar ’s te zegge. M’ne mens mènt da’t nog hil wa is mi hum, mar ik kan oe wa anders vertelle. Van de week vroeg ie of ik wies wor zijne lózzie gebleeve waar. Alted as hij iets kwijt is, ben ik deginnege die ingeschakeld wordt. Mistal krijg ik ok mee de schuld van de verdwijning. Ikke mee òn ’t zuke. Zie’k daor innins iets blinke! ‘Wa hedde daor òn oewe linkse pols?’ vraog ik onneuzel. Lót ie ons bèij alles afzuke nor ’n ding da-t-ie gewoon òn hi… De vergimmese lózzie! En da’s nog lang nie alles… Smèrreges liet ie z’n pilleke teege de jicht valle. Da wó-t-ie oprape. Toen schoot ’t in z’ne rug! Hij slikt maagtablètte en bloedverdunners, mar hij zi da-t-ie nie mag klage, want d’r zijn d’r zat van zijne leeftijd die d’r al nie mer zijn… Hij moet de leste jorre gereegeld nor de cardioloog, d’n internist en de tandarts… Mar ge wit: krakende wages piepen ’t hardst…!
’t Zal d’r hier vandaag krulle ès hij ons weekblad onder ooge kregt en zie wa d’r gebeurd is. Hij hi namelijk èiges ok nog ’n stuk geschreeve, mar da kùmt ’r nie mer in! En hij wit niks van dees groote veraandering; allennig de riddaksie èn ikke weete van wante… Hij zal ’t ’n laag streek veijne, mar hij zal ’t wel overleeve. En och, ik heb van hum al zó veul moete slikke da’t grust unne keer andersum mag zijn, wánne.
Nou hoop ik mar da gullie, leezers, nie te afkantig teegenover mijnen overval stòt, want onze Klaas schept nogal gèire op over z’n groot òntal vaaste leezers. Nou die minse zullen ’t dus ok vort mi men moete doen en komt nou asteblief nie òn mi de bódschap da ge mijne mins zó nooi mist. Ik heb Ante al ingelicht en die denkt da’t wel ’s ’n hil verbeetering zó kunne zijn. Tien is nog ’t miste ingenomme mi de veraandering. ‘Ja gift dieje klippel eiges mar ’s op z’n kloote, de slappendinges,’ reageerde-n-ie mee. ‘As ge stof te kort komt, dan roepte mar!’

geschreven door: Bèt van Klaasse