Bèt van Klaasse 2015

Of d’r d’n duuvel mi spult…

2015 - nummer 44

BètKl‘Nèt nou ik m’n haand vol smerrige smeer heb, begint m’n neus te jeuke en moet ik innins pisse,’ klaagde onze Klaas van de week. Ja, ’t is wa mi die aauw mènnekes, docht ik mee. ‘’t Zit nog lichelek erres teege,’ leefde ik mee mi m’ne mins. ‘Da zó d’n duuvel doen, mar as ik ’n schruufke of ’n moerke laot valle, dan kùm ’t alt erres terèchte wor ik ’t nie mer trugveijne kan,’ klaagde-n-ie wijer. Ja, hij waar wir mi ’n karwèijke doende, dè nie vlotte wó. Ik moes ’r òn denke da’k pas mi de fiets gevalle waar, umda m’ne jas tusse de speekes waar gekomme en da’k zó gehoopt ha da’t gin man gezien ha…, mar jawèl hoor, saanderendaags vroeg d’n buurman of ik hard gevalle waar. ‘As ge nor men gekomme waart, ha’k oe wel geholpe,’ zin ie ok nog mi ’nen haotelijke laach. Worrum moet ’r alted iemes zen die oew stom dinger die ge gehèim wilt haauwe toch zie…! ‘Nou ik ’r over naodenk; as ik op onzen tillefoon ’t verkeerde nummer intoets, dan is da noit in gesprèk..,’ klaagde-n-ik mee mi onze Klaas. ‘As ik op de groote weg al ’s oit van reijbaon veraander, zulde alt zien da’k in ’t langzaamste trajekt terèchte ben gekomme,’ knikte d’n onze. ‘As ik in bad zit, zulde zien da de tillefoon gi,’ hukte ik òn. ‘As ik mi iemes onderweeges ben en liever nie gezien wil worre, dan kom ik alt van die nijschierrige bliekers teege die men ònspreeke,’ biechtte ons weederhelft op. Daor keek ik van op. ‘Zedde gé oit onderweeges mi iemes mi wie ge nie gezien wilt worre!?’ riep ik. ‘Ja,’ zuchtte onze Klaas, ‘da he’k pas nog meegemakt.’ Daor moes ik meer van weete. ‘Ja, toen wij nor ons Mrietjes verjeurdag gonge en gé d’r wir ùitzaagt as unnen òngekleejde kèrstboom.’ Daor wier ik wel zó tèij. ‘Gé het gin smaak; alleen aauwverwetste boerredinger die zen nor oewe zin,’ ha’k teegen ’m gesnaauwd. Onze Klaas waar nie onder d’n indruk en kwaam gewoon wir mi unnen andere teegeslag op de proppe: ‘Alted as d’r ’n wèrm bèkske thee vur men klaor sti, kùmt ’r iemes die men vraogt iets te doen en da karwèijke duurt alt net zó lang da m’nen thee kaauw geworren is.’ Ik wies goewd wie hij mi diejen iemes bedoelde, mar ik docht da’t beeter waar nie te reageere, want ik weet da d’r van alles kan gebeure as ge nie wit worrover da ge’t het. ‘Vandemèirge he’k ’t nog meegemakt: ’n gesmeerde snee brood viel van toffel… Worrum moet zó’nne sjambotteram alt mi de belegkant umblig valle…? Hil m’n brood onder de haor, want ’t moes natuurlijk nèt op ons neij vloerkleed valle.’ ‘D’n hond zal d’r bleij mi zen geweest,’ waar de innegste reaksie. Da ik ’n half uur gepoetst heb um de plèkzooi van ’t kleed te kreijge, makte ginnen indruk. ‘Moete mar niks laote valle,’ zi-t-ie.
‘Vur kleer gò ik nie mer nor de winkel,’ brocht ik in de midde, ‘de módde bevalt me nie en as ik iets òn heb wa paast, dan steuget vur ginne cènt.’ ‘Goed zo,’ vond d’n onze, ‘d’r zen veul kleer die allennig mar stòn as ze goed zitte…. En over winkels gesproke; nou hen we nò fijftig jaor eindelijk ’n neij doesgordeijn nóddig en nou make ze die nie mer mi de maote die wij moeten hebbe!’ ‘Ja… En as ik nò lang twijfele eindelijk ’n afspraak maak vur d’n dokter is ’t alt zoo da’k m’n èige al beeter vuul, vurda’k bé hum in de spreekkamer kom. Mar stel ik ’t doktersbezoek ùit, dan zulde zien da’k bleijf kwakkele…’
Gelukkig kwame Tien en Ant op hullie weekelijks bezoek. Kosse we ons gedachte ’n bietje verzette. ‘Hedde al geheurd wa de overheid gi doen mi scheefwoners?’ begos onze Klaas en over da gevulig onderwèrp ha’k ’t nou nèt nie wille hebbe. Ik ha nog zó teegen ’m gezeed: ‘Begint in godsnaam nie over voetbal of over scheef wone, want ’t kan de lesten tijd niks leije.’ En dan zulde nèt zien da dieje lapus van ons ’t al mee bedèrft. Tien reageerde gelukkig nie op de opmèrking en zin: ‘Ben mar bleij da’k oew geut schóngemakt heb, want ’t is nou ècht hèrfst òn ’t worre.’ ‘Ja, daor zen we heel tevreejen over,’ riep ik. ‘Scheef..!?’ greens Tien innins, ‘bij de sociaal zwakke zit jong volk in de schuldsaneering, mar da kan wel vijf hond houwe en ’n lijf hebbe wor vur duuzende òn ‘vertattoeweerd’ is! Da’s rècht, zumme zegge!’

geschreven door: Bèt van Klaasse